Arjen Ypma

Arjen Ypma
Arjen Ypma

Arjen Ypma

Ditmaal reisde ik richting Venlo waar Arjen mij kwam afhalen met zijn auto om de reis voort te zetten richting zijn woning. Eenmaal aangekomen namen we de planning door.
Zijn voorstel om een stukje langs de Maas te lopen om vervolgens te gaan lunchen in een nabij gelegen horeca zaak en nadien het interview te doen bij hem thuis, daar zijn dochter rond half twee thuis zou komen, was een voorstel dat ik natuurlijk niet kon weerstaan, na een treinreis.
Zo gezegd zo gedaan, onderweg maakte we een beetje kennis met elkaar en de warme soep smaakte prima na de wandeling in de frisse buitenlucht.

Eenmaal weer thuis gearriveerd namen we plaats aan de grote eetkamer tafel waarbij Arjen zijn verhaal vertelde:

“Zoals je weet ben ik apotheker en vanuit die rol tijdens de corona periode tegen aantal zaken aangelopen, waardoor ik toch anders naar de wereld ben gaan kijken. In maart 2021 kwam er een bericht onder mijn aandacht dat een hele bewustzijnsverandering in gang zette. Er kwam een bericht dat als wij als apothekers artsen, die bepaalde middelen voorschreven, moeten melden bij de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
Dit bericht zorgde ervoor dat ik vragen ging stellen bij IGJ zelf. Die verwezen mij door, daar ze alleen maar handhaven en niet adviseren. Ik wilde weten waarom ze handhaafden en wat dus de reden was. Ik ben bij de instanties die ze noemden gaan aankloppen en vroeg naar de onderbouwing. Ze kwamen met een Cochrane review, een hoge vorm van onderzoek, waarbij over een bepaald onderwerp diverse onderzoeken worden gebundeld waarbij men filtert op basis van uitsluitingscriteria. In dit geval betrof het 59 onderzoeken, waarvan er 12 werden meegenomen om tot een eindconclusie te komen.
Dus ik ging die onderzoeken bestuderen en kwam tot de conclusie dat 9 onderzoeken betrekking hadden op de tweedelijn, dat wil zeggen, mensen die opgenomen zijn in het ziekenhuis. Er zaten twee onderzoeken bij gericht op vroeg behandeling en één preventief. Deze twee onderzoeken bij vroegbehandeling kwamen er in absolute zin positief uit. Daar er bij de tweedelijns onderzoeken zowel positieve als negatieve resultaten uitkwamen, werd er ontraden het middel te gebruiken, omdat het overall effect niet statistisch significant was. Het lijkt wel alsof ze geen onderscheid maakte tussen de verschillende ziektestadia.

Dus ik opperde dat het middel toch wellicht in een vroeg stadium kon worden ingezet, als hiermee positieve resultaten worden behaald. Dat kon wel maar dan moest ik bij het huisartsen consortium zijn of het Nivel. Die eerste heb ik dan ook benaderd, geen reactie. Nog een keer contact opgenomen en een half jaar later kreeg ik een reactie, dat er nog een onderzoek was gestart in Oxford University en dat men daar eerst de resultaten van wilde afwachten. Ze onderzoeken zes moleculen waarvan er vijf zijn afgerond en voor ivermectine loopt het onderzoek nog steeds. Men verwacht in januari 2023 de uitslag, dat heeft dan meer dan anderhalf jaar gelopen.

Toen dacht ik, ik kan wel van kastje naar de muur blijven lopen, maar kan ook Rob Elens, de arts die de stof heeft doen opwaaien, even bellen. We kwamen in gesprek en de apotheek in zijn dorp was net overstag gegaan om maar te stoppen, want het werd toch wat heet onder de voeten. Dit resulteerde er uiteindelijk in dat dat Rob Elens mij vroeg om te helpen met de levering van ivermectine. Nadat hij mij de kennis overdroeg die hij over de hele wereld had verzameld, dacht ik “ja waarom niet”. We zijn kleinschalig begonnen, want eerlijk gezegd ik vond het ook wel spannend. Ik wilde het wel monitoren dus ik belde de betrokken patiënten binnen twee weken op om te vragen wat hun bevindingen waren. Hierdoor kreeg ik een aardig zicht welke uitwerking de middelen voor vroeg behandeling hadden. Ondertussen werd de club die begon te twijfelen aan het beleid steeds groter, waardoor het volume groeide qua aantal recepten en het werd steeds drukker. Hierdoor heb ik uiteindelijk twee collega apothekers erbij weten te betrekken. Één van hun is afgehaakt onder druk van zijn compagnons. De ander heeft de rit uitgezeten totdat hij in een overname traject kwam, maar toen werd het weer wat rustiger waardoor ik het zelf weer aankon. Er waren in Nederland maar drie apotheken die de artsen ondersteunden en daarmee de mensen die de zorgvraag hadden hielpen en ze te voorzien van de benodigde medicatie.

In de kerstperiode van 2021 heb ik nog nooit zoveel kerstkaarten gekregen als ooit tevoren. Het was een ontzettende warmte die we mochten ontvangen, maar dat bleek ook al tijdens de gesprekken die ik voerde toen ik de mensen belde voor een opvolgingsgesprek. Ik heb nu nog met enkele contact. Ik vind het belangrijk om de mens te horen en niet alleen een vragenlijstje af te werken met betrekking tot de werking van het middel. Met de hieruit voortkomende gegevens kon ik natuurlijk niet claimen dat het middel oeltreffend was vanwege het ontbreken van een controlegroep, maar er waren heel wat wetenschappelijke onderzoeken bekend die openbaar toegankelijk zijn. Hieruit bleek dat er wel degelijk positieve resultaten geboekt waren met ivermectine, waarbij er ook nog nauwelijks kans op bijwerking zou zijn. Ik was in het begin verbaasd dat deze zorg niet werd gegeven. Het beleid was bij koorts een paracetamol en uitzieken, wordt het erger kun je een antibiotica kuurtje krijgen als je een vermoedelijke longontsteking hebt en wordt het dan nog erger zoals daling van de saturatie, dan wordt de ambulance gebeld. Hierdoor werd de hele artsenlinie lam gelegd. Dit verbaasde mij en als je dan kijkt naar de doden registratie, waarvan de codering werd aangestuurd vanuit de WHO, dan was er bij Corona een aantoonbaar en een vermoedelijke doosoorzaak. De vermoedelijke bestond uit de categorie mensen met griep symptomen en de aangetoonde was met de PCR test vastgesteld.
De PCR test heb ik zelf een half jaar mogen doen tijdens de opleiding. Daar wist ik wel één en ander van, hoewel ik realiseerde dat er behoorlijk wat kennis was weggezakt. Toen ik er weer in dook, bleken er verschillende onderzoekers te zijn die claimden dat de PCR test niet betrouwbaar was, waaronder de uitvinder van deze test. Hierbij kwamen zeven ontwerpfouten aan het licht die in een eerdere rechtszaak voldoende waren om de opzet af te keuren. Het komt mij daarom vreemd over dat deze opzet wel gehanteerd wordt in het aantonen van Covid. Daarnaast was het markant te noemen dat een PCR test ook positief wordt zodra het in contact komt met andere weefsels. Ik had een Spaanse wetenschapper enkele RNA sequenties in een database zien stoppen, waaruit dit bleek. Na het zelf te hebben uitgetest was ik overtuigd. Toen ik ook nog constateerde dat de definitie van een pandemie was aangepast en men ineens niet meer uitging van het aantal doden maar het aantal geïnfecteerde personen, begon ik steeds meer vraagtekens te in mijn hoofd te krijgen. Dit zorgde voor een mind switch over hoe in het leven te gaan staan. Ik werd me bewust dat als ik alleen maar naar beperkte bronnen zoals het nieuws zou luisteren, dat ik dan slechts een deel van het geheel gepresenteerd zou krijgen en dit als waarheid zou gaan aannemen. Doordat ik verder op onderzoek ging kwam ik erachter dat mijn hersenen dusdanig geprogrammeerd zijn dat het mij alleen maar beperkt, omdat je denkt de waarheid in pacht te hebben op basis van de informatie die je tot je krijgt.

Zo ging ik ook onderzoeken hoe het geld systeem in elkaar zit en zag dat er al vier tot vijf keer zoveel geld was bijgedrukt door de Federal reserve in America sinds 2019 t.o.v. de crisis in 2008. Het geldsysteem is in mijn optiek een machtsstructuur waarbij iedereen probeert omhoog te klimmen, om maar niet onderuit te zakken. Toen realiseerde ik me hoe vaak ik dingen heb gedaan, omdat het wordt gezien als een verstandige keuze. Als het maar een programma is wat in je hoofd draait, dan moet je het toch ook kunnen omdraaien. Voor mij was dat een experiment om het geldsysteem los te laten door het om te draaien.

In 2008 heb ik een vriend in Oeganda geholpen om een boerderij nieuw leven in te blazen, zodat de lokale bevolking er zelfredzaam kon worden, door een flink bedrag te lenen met de afspraak het over tien jaar terug te krijgen. Hij stopte het geld onder andere in koeien, omheining, watervoorziening en melk transport. Maar het ging allemaal een beetje op zijn Afrikaans. Zo had hij een tankwagen voor de melk gekocht en tijdens het transport reed men door een kuil met een hoop schade. Dus zo florissant als we dachten, ging het niet met als gevolg dat we twee jaar na de aflossingsdatum nog steeds in een crediteuren-debiteuren verhouding zaten. Toen besefte ik “Ik heb dat geld toen makkelijk verdiend en ik heb nu een prima leven”. Ik belde hem en zei “Ik hoef het niet meer”. Hij was helemaal flabbergasted. Ik vertelde hem dat ik hem als vriend wilde helpen en het idee dat hij daar de bevolking iets kon geven gaf mij genoeg voldoening. Voor mij was het een experiment of ik iets kon loslaten wat ik heb aangeleerd.

Toen besefte ik dat dit prima kon ik, maar dat het een stukje uit mijn verleden is, wat ik toch al kwijt was”. We zaten toen al vier jaar in een situatie waarin het huis van mijn ouders verdeelt moest worden onder de kinderen. Mijn moeder is in 2012 overleden, waarna mijn vader in 2019 is verhuisd en mijn zus in het ouderlijk huis zou gaan wonen. Mijn zus had het geld niet om er alleen te wonen, dus het was me een traject van waar o.a. professionele begeleiding aan te pas kwam. In mijn hoofd had ik me voorgenomen “Ik hoef die honderdduizenden euro’s niet en ging het gesprek aan. We zaten al aan de onderhandelingstafel waarin de zaken op klassieke wijze beklonken zouden worden maar toen ik mijn voorstel deed, veranderde de hele dynamiek. Mijn vader vond het geweldig dat ik dat deed, mijn zus en broer hadden er meer moeite mee en voelden zich bezwaard. We lasten een pauze in om het idee te laten bezinken en ik hield gedurende drie weken contact met mijn broer en zus. Vervolgens belde mijn vader op en zei “Arjen leuk idee, maar dat gaan we niet doen, ik ga hier niet mee akkoord. Ik vroeg hem of het ging om de regels of dat het een gevoelskwestie was. Hij zei dat het niet goed voelde. Toen ben ik gaan praten. Hij wilde mij dan 20 procent geven en hun elk 40 procent en ik stelde voor om een zesde deel te nemen, dan hadden zij twee en een half keer zoveel. Dat was prima en iedereen was tevreden.

Achter ons huis kwam in dezelfde periode een stuk grond vrij en daarvoor kon ik het geld goed gebruiken. Ik ben vervolgens begonnen met een schuur achterom tot wooneenheid te verbouwen, welk ik je laat zien.
Het is inmiddels bewoonbaar, maar er moet nog wat aan de afwerking gebeuren.

De verbouwing

Ik had zelf als tiener in de bouw gewerkt, dus heb veel zelf gedaan. Hierdoor heeft het wel langer geduurd als gedacht maar ik heb zoveel geleerd in die periode.

Sinds ik in de “geef modus” zit, gaat er van alles stromen en komt van alle kanten hulp.
Op dit moment woont er iemand uit onze kennissenkring die onderdak nodig had i.v.m. een echtscheiding, waardoor ik ook in het hier en nu iets concreets heb kunnen doen.

Toen dacht ik “wat kan ik nog meer gaan doen om het systeem los te laten of om te draaien?”. Ik had financiële middelen uit het verleden, maar ook in de toekomst losgelaten. Toen dacht “Ik heb een apotheek opgestart die mede draait dankzij mijn medewerkers. Het is zo de norm om het op gegeven moment te verkopen en de winst te pakken, maar ik besefte me dat ik zonder mijn medewerkers nergens ben. Voor mijzelf heb ik het in mijn hoofd al zover dat ik iedereen die heeft bijgedragen, mag genieten van het succes dat we samen realiseren. Ik heb dus al enige tijd geleden aangegeven aan het team, dat zodra de compagnon is uitgekocht, het bedrijf van iedereen zal worden. Mijn medewerkers vonden het onwerkelijk maar wel mooi. Nu zit ik nog vast aan een compagnon die geïnvesteerd heeft, maar zodra die partij is uitgekocht, ga ik die koers varen. In mijn hoofd ben ik er al klaar voor en kijk ik uit naar het moment waarop het werkelijkheid mag worden. Kom laat ik je het huisje zien.”

Arjen mooi wat je doet man, zelf was ik al in 2016 ver uit het systeem gestapt nadat ik mij ziekmelde dat ik last had van een ziekmakende arbeidscultuur gebaseerd op list en bedrog en werd afgekeurd. Krijg nu een uitkering op bijstandsniveau en ik werk ook totaal onbaatzuchtig. Het mooie aan dit project vind ik dat ik mensen zoals jou mag spreken, met ieder zijn eigen verhaal. In mijn optiek is alles energie die je kunt ombuigen en als je kijkt naar de wet van communicerende vaten dan denk ik dat het collectieve plan wat men op overheidsniveau wilt uitvoeren uiteindelijk niet zal gaan lukken. Zodra de afstand tussen burger en macht te groot wordt komt er altijd van onderop een beweging in gang. Ik vertrouw er op dat de wereld vanzelf beter wordt zodra meer mensen deze stap gaan maken. Fijn dat je voor jezelf en je omgeving de stap hebt genomen het anders te doen.