Paul van Schaik

Op bezoek bij Paul van Schaik

Via visionair professor Bob de Wit, die een transitie van de samenleving van onderop voorspelt, kwam ik in contact met voormalig journalist en restauranteigenaar Paul van Schaik. Hij heeft zijn eigen transitie doorgemaakt en is coördinator van Mens 4.0, het spirituele domein binnen de society van De Wit.

Bob leerde ik kennen nadat ik in 2017 een artikel op Linkedin schreef over mijn visie op een duurzame samenleving. Een in de ruimste zin van het woord. Waarbij mijn vraag was hoe de mens een systeem heeft kunnen bedenken waarin iedereen gevangen zit en waarom geen
waarin iedereen vrij is. De Wit schreef op dat moment zijn boek ‘Society 4.0′;, over de ontwikkeling naar een lokaal georganiseerde beschaving.

Toen ik Bob vertelde dat ik met Paul had afgesproken, vroeg hij mij de groeten over te brengen aan de Annunaki ( *Het buitenaardse volk dat volgens de Sumeriërs de mens heeft geschapen).

Op 3 oktober 2023 planden we een afspraak voor een ontmoeting in lunchroom Juffrouw van Zanten. In Rotterdam West, om 13.00 uur. Echter, omdat in Eindhoven een wandelaar het spoor had opgeëist, besloot ik over Utrecht naar Rotjeknor te reizen, zodat ik een uur later arriveerde dan afgesproken. Zo zie je maar, als je van koers verandert in het leven, arriveer je, als de tijd er rijp voor is, toch op de goede bestemming.

Bij binnenkomst zat Paul al aan een cappuccino en ik besloot hetzelfde te bestellen. Ik bracht de groet over van Bob -Paul schoot in de lach- en ik verontschuldigde mij voor de vertraging. Hij heette mij van harte welkom en bedankte mij voor de reis en tijd die ik nam om hem te komen interviewen. Het zou geen vraaggesprek worden zoals jullie van mij gewend zijn. Er ontstond een dialoog als tussen twee vrienden die elkaar al jaren kennen. Een gesprek waarin we elkaar aanvulden om een gezamenlijk verhaal over te brengen.
Paul: “Je bent via Bob bij mij terechtgekomen, laten we het over zijn initiatief hebben. Ik leerde hem kennen via een interview over Democratie 4.0 een aanvulling op Society 4.0.
Zijn visie is dat de moderne wereld niet meer van bovenaf wordt gestuurd, maar van onderop tot stand komt. Hij rekent op een fluwelen revolutie. Zijn argumenten zijn wetenschappelijk onderbouwd. Als je met hem spreekt, voel je dat hij de waarheid spreekt.
Meteen wilde ik bijdragen. Dat doe ik nu op het enige onderdeel dat hij als wetenschapper moet laten liggen: spiritualiteit. Mijn domein is Mens 4.0. Als de samenleving verandert, zoals hij voorziet, verandert de mens ook. Onze groep experts helpt deelnemers bij hun
persoonlijke ontwikkeling. We helpen bij de spirituele voortgang.
Bob voorspelt het einde van het kapitalisme. Daarvoor in de plaats komt een samenleving waarin de mens, in plaats van het instituut, centraal staat. Zelf denk ik ook mijn hele leven al na over hoe het beter zou kunnen. Het kapitalisme sluit niet meer aan bij de behoefte. Als je
het op de tijdlijn van de evolutie zet, staat het wat mij betreft vlak achter de overgang van aap naar mens. Het dient het instinct van een primaat die bovenop de rots wil zitten. Wie het meeste geld heeft, die heeft gewonnen. Zo kun je het samenvatten. Terwijl je de mate van beschaving van een samenleving afmeet aan hoe die haar zwakste schakel behandelt. Meer dan de helft van de wereld leeft op dit moment onder de armoedegrens dankzij het blinde streven naar winst. Verander je doelstelling zou ik zeggen: streef naar het geluk van zoveel mogelijk mensen.

Dan zal blijken dat er geen zwakkeren zijn. Ieder mens is waardevol en wil van nature bijdragen. Ga maar eens bij de natuurvolken kijken. Daar wordt niemand buitengesloten.
En als je naar de dieren kijkt: hun woning en voedsel krijgen ze van de natuur. Wij zijn zogenaamd de intelligentste soort en we hebben verzonnen dat je moet werken om in leven te kunnen blijven. Daarmee zet je iedereen bij geboorte al op achterstand. Je kweekt schuld. Voor mij klopt dat niet!

Wij hebben ons wijsgemaakt dat je je eigen huis als eigendom moet hebben. Om dat te realiseren ga je een schuld aan bij de bank. Je maakt een afspraak voor een termijn die je niet kunt overzien. Waarom zou je zo’n belofte maken? Is het dan je eigendom, of heb je het woord ‘eigen’ van ‘dom’ losgekoppeld?

Het kapitalisme zou mee kunnen evolueren. Als bankiers en multinationals hun verantwoordelijkheid zouden nemen en net als iedereen hun belasting afdragen. Dat is een gigantisch bedrag wat er dan vrijkomt. Daarmee kun je de wereldwijde armoede opheffen.
Maar het doel van dit systeem, zo veel mogelijk winst maken, verwijdert de mens van zijn moreel kompas. Het maakt hem meedogenloos.
Je moet beter zijn dan de ander, meer hebben dan de buurman. Die competitie maakt mensen vijanden van elkaar. Terwijl we in de kern allemaal vriendschappelijke relaties willen hebben.
Ter illustratie: ontdekkingsreizigers van Amerika vroegen de indianen waar ze hun criminelen opborgen. Die waren daar heel verbaasd over. Wat bedoel je? Alles is hier van iedereen. Hoezo gevangenissen?
In de westerse cultuur gaat het over macht en controle. Over angst dus. Naarmate de mens spiritueel groeit, verdwijnen deze dierlijke neigingen naar de achtergrond.
Die groei begint bij jezelf de vraag stellen: wie ben ik echt? Wat is er onveranderlijk aan mij?
Elke cel in je lichaam is binnen zeven jaar vervangen. Dat ben je dus niet echt. Je gedachten, je herinneringen dan? Ook niet. Die veranderen allemaal. Ik kom eropuit dat je een ziel bent die aan de hand van herinneringen en ervaringen een persoonlijkheid ontwikkelt. Je ziel heeft een natuurlijk kompas. Je intuïtie stuurt. Die wil je volgen, maar de cultuur waarin je opgroeit dwingt je in een rol. Daarom zijn veel mensen ongelukkig of lopen vast. Ze doen steeds wat anderen van hen verlangen. Ze zijn onthecht van hun kern. Mens 4.0 helpt mensen om zichzelf terug te vinden. Om te zijn wie ze willen zijn.
Als je ontwaakt uit de collectieve droom, stijg je naar een hoger bewustzijnsniveau. Je vergelijkt jezelf dan minder met anderen en schept een nieuw zelfbeeld. Je wordt wijzer.
De wetenschappelijke theorie hiervoor komt van de Amerikaanse psychiater David Hawkins. Die genas zijn patiënten zonder medicijnen. Hij heeft de bewustzijnsniveaus in kaart gebracht. Het is meetbaar. Ze zijn gebaseerd op staten van zijn. De gevoelens van schaamte en schuld staan onderaan, het hoogst haalbare is de staat van verlichting. De goede man werd verketterd. Alle revolutionaire denkers maken dat mee. Zodra een concept te ver buiten het algemeen bekende staat, voelt de groep zich bedreigd. Ook wetenschappers laten zich door angst leiden. Dat hebben we onlangs nog meegemaakt, tijdens de corona periode. Geleerden die tegen het overheidsverhaal ingingen werden gecanceld. Slechts een enkeling, zoals Bob de Wit, heeft dan de moed om voor de waarheid te blijven staan.

Net als Rupert Sheldrake en Bruce Lipton dat binnen de biologie doen. Ze komen tot wetenschappelijke conclusies die op een zere plek bij hun collega’s drukt. Toch voelen jij en ik aan dat ze gelijk hebben. De biologie zegt bijvoorbeeld dat alles wat een cel moet weten in het DNA staat. Dan zeg ik: ja ja en wie leest dat DNA dan? Daar is bewustzijn voor nodig om zulke informatie te kunnen begrijpen. In de cel moet intelligentie energie aanwezig zijn.
Sheldrake en Lipton gaan uit van morfische velden. Die herkennen dat bewustzijn, het belangrijkste aspect van de werking van onze biologie, over het hoofd wordt gezien.
Net als bij iedereen, is de grootste angst van een wetenschapper om alleen te komen te staan. Zo zijn we ontworpen. Eenzaamheid is het voorportaal van de dood. Daarom is een massa ook zo eenvoudig te beheersen. Niemand wil buitengesloten worden. Liever onwetend dan uitgestoten. Je kunt een compleet volk met een televisie gevangen houden. Je vertelt ze dat er een hoop ellende is, daar worden ze bang van. En je belooft dat ze weer gelukkig worden van dingen kopen. De ziel van ons economisch systeem beweegt tussen de angst voor tekort en de belofte van consumptie.
Enfin, het doel van de mens is dus om uit deze droom te ontwaken. Alle grote mentors op spiritueel niveau benoemen het moment van bewustwording, het moment van ontwaken.”

Hier haakte ik op in: “Ontwikkeling ontstaat bij de mens pas na een periode van crisis. Zodat men er niet aan ontkomt om anders naar het leven te gaan kijken. Zie het als een ‘mindstretch’ Zo werkt dat in de natuur tenminste.
Als je tien zaden van een beuk in de grond duwt, worden er enkelen door dieren opgegeten.
Die hebben dus geen schijn van kans. De anderen zullen eerst heel veel kracht moeten uitoefenen om een barst in de huid van het zaadje te slaan en wortel te schieten. Zodra er een spruitje boven de grond komt, bestaan er voor een zaailing nog honderden gevaren om het niet te redden. Vervolgens groeit de een sneller dan de ander.
Ik stel me voor dat het moment van wortel schieten gepaard gaat met zowel kracht als pijn. Om de vertaalslag naar de mens te maken. Een beukenboom van een paar honderd jaar oud heeft heel wat moeten doorstaan. Aanvankelijk was hij kwetsbaar voor invloeden van
buitenaf, uiteindelijk werd hij een autonoom gevaarte. Volledig in zijn kracht en ongevoelig voor de omgevingsfactoren. Denk dat spirituele ontwikkeling hiermee vergelijkbaar is. Maar als ik het collectieve bewustzijn van de mensheid analyseer, observeer ik slechts een paar zaadjes die ontkiemen, de rest zit nog gevangen in de zaadlobben. Die hebben nog een hele weg te gaan eer ze het stadium van de volwaardige beuk hebben bereikt.”
Paul vult aan: “Ja, de mensheid als geheel bevindt zich op de leeftijd van een dertienjarige. Ze hebben een slechterik en een held nodig om een verhaal te kunnen begrijpen. In de echte wereld is er niemand helemaal goed of slecht. Dat primitieve denken veroorzaakt ook de huidige cancel cultuur. De meesten wijzen naar een ander als ze een fout maken. Ze gedragen zich als slachtoffers. Je hoort ze voornamelijk zeuren en klagen. Terwijl dat totaal niet hoeft. Als je kijkt naar wat er allemaal goed gaat, dan is dat het miljoenvoudige van wat er misloopt.
Waarom naar dat krasje blijven staren?”

Ik: “Ga eens terug naar je schooltijd. Je kreeg alleen maar een opmerking als je iets niet goed deed. Of als je gedrag niet voldeed aan de gestelde normering. Dus ja, wat verwacht je dan dat mensen op latere leeftijd doen? Ander gedrag vertonen?”

Paul: “Om terug te komen op de ontwikkeling van mens 3.0, de dertienjarige, naar Mens 4.0, de boom waar jij het over had, dat gaat over een transformatie van angst naar liefde. Als je boven de staten van angst bent uitgestegen, kun je zonder te oordelen in gesprek met mensen die anders denken. Zo overstijg je elk conflict. Je transformeert tegenstelling in verwondering en kunt ruimer naar de wereld kijken. Los van je eigen overtuiging. Je hebt mensen die tien jaar in een klooster gaan mediteren in Tibet in de hoop te ontwaken…Dat is helemaal niet nodig. Het is een proces dat van binnenuit komt, niet van buiten naar binnen.
Een conflict ontstaat altijd uit onwetendheid. Als je ontwaakt bent, dan begrijp je dat de ander zijn eigen pad loopt, die heeft bepaalde trauma’s nog niet opgelost. Je kunt daar met empathie naar kijken. En als diegene erom vraagt kun je helpen bij het stijgen naar een meer liefdevolle staat van zijn. Los van de omstandigheden kun je innerlijk rustig en vredig blijven. Dat is denk ik het doel van het menszijn, om te ontwaken.
Oude geschriften, zoals de Bijbel, hebben het over een wedergeboorte, dat is niets anders dan een spirituele revolutie. Met opnieuw geboren worden, wordt ontwaken bedoeld.
Vraag je mensen: hoe ziet de hemel er volgens jou uit? Dan hoor je vaak: een plek waar je naartoe gaat als je dood bent, waar het een groot feest is met allemaal leuke mensen. Ze benoemen allemaal dingen die gewoon hier op aarde zijn. Alleen ze zien het niet. Ze worden afgeleid door de ratrace waarin ze zich bevinden, met overvolle agenda’s.”

Waarop ik inhaakte: “Het systeem is moedwillig bedacht om iedereen in een illusie te laten geloven. Je moet iets bereiken, je moet je best doen, een succes zijn. Waardoor er onbewust hoge verwachtingen worden gecreëerd, die je alsmaar harder laten rennen. Als een hamster in een rad dat steeds harder gaat draaien, maar waarin je geen stap verder
komt. Totdat het rad harder draait dan de pootjes aankunnen. Dan wordt je meegetrokken naar boven omdat je klem zit. Uiteindelijk val je duizelig neer. Met klachten zoals burn-outs en depressies. Maar veel tijd om te herstellen heb je niet, want het circus moet wel blijven
draaien. Rekeningen moeten betaald worden om aan de collectieve dwang te kunnen blijven voldoen.”

Paul: “Momenteel verzorg ik mijn tante. Ze is dementerend. Dat vind ik wel een beetje mijn taak, vanuit sociaal perspectief gezien. Haar houd ik voor dat we op vakantie zijn. Je kun moeilijk zeggen: ik woon hier omdat je zo gek bent als een deur. Er ontstaan mooie momenten, waar ik dan weer om kan lachen. Bijvoorbeeld als ze ’s nachts om half drie het licht aanklikt en met koffie in mijn slaapkamer komt. Of als ze een trui als broek aantrekt.
Juist door wat luchtiger met de situatie om te gaan, ontstaat er een hemel op aarde voor ons beiden. Want de enige die het leven kan verrijken ben je zelf.”

Onderwijl bestelden we ons eerste alcoholisch drankje. Een dubbel trappisten bier, waarvan mij de naam is ontschoten, om het gesprek middels spraakwater te bevorderen.
Paul vervolgde zijn verhaal: “Als je gelukkig wilt zijn, accepteer je wat er is. Je geeft je verzet op. Dat is de weg naar verlichting.
Je hebt er geen partner bij nodig. Ze kan wel als een spiegel fungeren om je eigen ziel te helen.

Heling gaat altijd over het aan durven kijken van angst. Geef je aandacht aan het gevoel van angst, dan verdwijnt het meteen. Als een vampier bij zonlicht. Hoe meer je erin slaagt je angsten om te zetten, des te lichter je wordt. We beginnen ons leven allemaal angstig. Kijk
naar kleine kinderen. Die zijn overal bang voor. Vooral voor vreemde mensen. Helemaal als ze ook nog anders gekleed zijn, of een andere gedaante hebben. Ik noem een Sinterklaas en Zwarte Piet. Haha!
Spirituele groei gebruikt angst als brandstof. Zo ging ik rond mijn dertigste boksen. Niet zozeer om iemand lens te slaan, maar meer om mijn eigen angst voor confrontatie te overwinnen. Je wist in een wedstrijd nooit wie je tegenover je kreeg. Het leerde mij uit mijn
comfortzone komen. Veel mensen blijven liever in hun vertrouwde omgeving zitten, uit angst voor het onbekende. Dan sta je stil.

Daar spelen de machthebbers mee. Mensen verdienen allemaal precies genoeg om niet in opstand te komen. Maar ze leven in een permanente staat van angst. Ze kunnen niet zomaar van baan veranderen. Doen wat ze leuk vinden. Ze zitten opgesloten. Een prijsstijging. Brrrr. Rente omhoog. O nee! De gasten die aan die knoppen draaien hebben de
rest in de tang. De bankiers zijn de baas in de wereld. Niet alleen de burgers met hun hypotheek, ook bedrijven en overheden staan bij hen in het krijt. De enige ontsnapping die we hebben is om massaal het geld vaarwel te zeggen en weer op ruilhandel over te stappen. De techniek is daar klaar voor. De oorspronkelijke reden voor geld, handig bij het ruilen, is verdwenen.

Ik: “Spiritualiteit is je eigen marionette pop worden. Niemand anders aan de touwtjes laten trekken. Zo manoeuvreer je in vrijheid tussen elke situatie die zich aandient”.

Paul: “Als je eenmaal op je intuïtie durft te vertrouwen, kun je betere keuzes maken. Je trekt andere conclusies uit de beschikbare informatie. Ik zet graag vraagtekens. Bij van alles. Neem het begrip zwaartekracht. Als je Newton moet geloven dan is de aarde als een
magneet die alles aantrekt. Dankzij een mysterieuze trekkracht, die van het einde van het universum komt. Ik begrijp niet dat mensen dat geloven. Het einde van het universum. Dat bestaat helemaal niet.
Het lijkt mij logischer dat er geen trekkracht bestaat, alleen maar duwkracht. Een kracht die van alle kanten op de kleinste deeltjes drukt. Een object valt dan omdat de duwkracht aan de onderkant wordt weggenomen door de grote massa die de aarde heeft. Dat is mijn
theorie, die haaks staat op het verhaal van Newton. Die wordt als een heilige beschouwd. Lekker wetenschappelijk.
Ik: “Interessant uitgangspunt, om terug te komen op een zaadje dat ontkiemt, dat duwt ook een weg naar buiten.”

Of neem de snelheid van het licht. De aarde draait om de zon, die draait met 220 kilometer per seconde om het centrum van het melkwegstelsel. En dat ziet er precies uit als een atoom. Dan zal dat hele ding toch wel weer het kleinste deeltje zijn van een nog veel groter
stelsel. Dat ook met een keilvaart draait.
Maar bij het meten van de snelheid van het licht doen we ineens alsof de aarde stilstaat. Dat klopt niet. De aarde verplaatst zelf met de snelheid van het licht. Het licht heeft helemaal geen snelheid. Licht is overal tegelijk, het staat gewoon stil.
Nog eentje? We zien tijd als de vierde dimensie. Terwijl tijd slechts één aspect van de vierde dimensie is, naast verandering en beweging. Tijd bestaat alleen in het menselijk bewustzijn, ons denken is beperkt, we kunnen niet alle informatie tegelijk ontvangen. Daarom creëert ons brein tijd. Het bewustzijn zelf, de vijfde dimensie, is tijdloos. Daar gebeurt alles gelijktijdig. Daar is alleen maar nu.

Wat heb je aan die informatie? Als het je lukt om een pauze tussen twee gedachten te laten vallen ben je in de vijfde dimensie. In het eeuwige nu. In het stilstaande licht. Daar ben je altijd gelukkig. Het is de verlichte staat van zijn.
Ik haakte daarop in:”Tijd is een definitie die wij mensen hebben verzonnen om ons vervolgens te belemmeren in onze staat van zijn. Natuurlijk is het handig als ik met iemand afspreek, zoals nu met jou, maar nu heb ik een uur vertraging opgelopen en het gesprek
vindt gewoon plaats. Dus hoe erg is het dan?”
Paul: “Niet. Ik ben gewoon blij dat je bent gekomen. Vroeger, toen de mensen op het land werkten, begroeten ze hun collega heel vriendelijk als die in de ochtend op zijn gemak aan kwam wandelen. Tot de klok werd ingevoerd. Vanaf toen werden ze boos op diezelfde collega. Je bent te laat! Haha. Hoe ver zijn we afgedwaald?”

Ander onderwerp. Paul:”Mijn transformatie voltrok zich met een sprong. Door een opeenstapeling van tegenslag. In de coronatijd heb ik mijn restaurant kunnen sluiten, verbrak mijn relatie, verloor mijn vader het leven, en werd mijn fiets ook nog gestolen. Hahahahaha. Het maffe was dat ik geen seconde heb gedacht: oh jee en nu dan? Sterker nog, het voelde als een bevrijding. Ik werd er heel licht van. Het gaf ruimte om de hemel op aarde te beleven. Zoals nu met jou in gesprek gaan. Zonder dat we iets moeten. Voor mensen die een soortgelijk proces hebben doorlopen klinkt het logisch, voor mensen die hun transformatie nog niet hebben doorleefd, valt het lastig te begrijpen. Dus ik hoop dat je het wel goed kunt verwoorden wat ik bedoel te zeggen.”

Mijn antwoord hierop: “Mensen zoals jij beschikken over het vermogen om niet alleen de eigen gedachten te sturen, maar ook naar een situatie te kunnen kijken met een helikopterview. Om zo verschillende aspecten te belichten. Zelf heeft een camera mij dit geleerd. Ik zat toen in een depressie en wilde mij hieruit bevrijden. Met een camera kun je met verschillende lenzen naar een situatie kijken. Je kunt de schaduwkant belichten, maar ook iets juist goed uitlichten, focussen op details, of vanuit vogelperspectief overzicht van de situatie krijgen. Zo is het ook met spiritueel ontwaken en je kijk op de wereld. Hoe flexibeler je bent, des te eenvoudiger wordt het leven. Je begint met een zoomlens waardoor je visie beperkt is. Je inlevingsvermogen richt zich tot één aspect en je ziet voor de rest niets anders. Dan hoor je veel mensen klagen, die in die staat van zijn blijven hangen, zoals jij net opmerkte. Echter, je kunt ook je zichtveld vergroten, door er een fisheye lens, met een hoek van 180 graden, op te draaien. Waardoor alles verder van je verwijderd blijft, maar je wel meer in beeld krijgt”

Paul en ik filosofeerden nog uren door onder het genot van gerstenat, waarbij Paul mij trakteerde op hetgeen we hadden genuttigd. Ik vertelde hem dat ik pas na half zeven weer goedkoop kon terugkeren en nodigde hem uit om samen het reisgeld te gaan verzilveren in een andere kroeg. Onderweg naar de oudste kroeg van Rotterdam, die Paul niet kende, maakte ik zijn portretfoto.
Dat Paul in staat is om ook zonder spiegel van zijn haar een prachtige look te creëren bleek uit zijn creatieve oplossing. Hij vroeg aan een man die verderop op een bankje zat: “;Meneer! Zit mijn haar wel goed? Ik ga op de foto.”

Die meneer antwoordde lachend: “Ja jongeman, als je haar maar goed zit, maar je hebt prachtig haar, tis prima zo, niks meer aan doen.”

Zo zie je maar, hoe je dollend door het leven kunt gaan als je niet alles te serieus neemt.
Gedold hebben we zeker, ik nam pas 21:45 uur ’s avonds de trein richting huiswaarts, nadat we op weg naar het station nog in een andere kroeg belandden. Alwaar we een citaat van Jules Deelder aantroffen.

Misschien kunnen we zijn tekst wel wat aanpassen.

Niks is echt, leef je illusie,
jij bent je eigen camera en ziet wat je wilt zien?
Maar waarom iets negatiefs bekijken?
Als alles wat het lijkt niet echt is?”

Zelf zou ik het kunnen toelichten:
Als ik vanuit natuurkundig perspectief onze visuele observeringen analyseer, dan zouden onze ogen slechts licht registreren. Daar wij twee bolle ogen hebben, zou het licht, volgens de hoek van inval de lichtbundels twee maal op zijn kop projecteren. Toch vervormt onze hersenpan het tot een geheel, dat naar onze maatstaven rechtop staat. Hieruit kun je dan opmaken dat de waarneming al vervormd is, laat staan welke associaties onze hersenpan erbij haalt, dat vaak nog verder van de werkelijkheid afdwaalt. Dit wetende kan ik toch zelf bepalen hoe ik met de informatie die binnenkomt om kan gaan. Als je vanuit liefde reageert, resoneert het ten alle tijden met de ander. Licht verdrijft de duisternis en zou een mooie ont-wikkeling zijn voor het bewustzijn van de mens naar een hoger niveau te brengen, aldus mijn beperkt inlevingsvermogen.

Toen ik Paul vroeg hoe hij het interview had ervaren zei hij: “Ik kan net zo goed een verhaal over jou schrijven. Ik knikte: “Het gesprek verliep als een conversatie, waardoor ik het misschien iets lastiger vind te verwoorden. Maar ik ga proberen.”
Waarop Paul voorstelde:”Weet je wat? We schrijven het samen.”
Sjiek hè.

Paul, ik heb intens genoten van ons contact. Ik had het gevoel alsof we al jaren bevriend waren. Wat mij betreft ben je een aanwinst voor de samenleving, met een heldere kijk op de wereld, die jij liefdevol omarmt. Ik hoop dat je via Society 4.0 nog veel mensen kan enthousiasmeren middels workshops om te transformeren.
Ze zeggen weleens: waar je mee omgaat, raak je mee besmet. Laten we hopen dat de mensheid geïnfecteerd raakt met het liefdevolle virus dat jou al volledig heeft besmet.

Voor meer info over Paul
https://www.earthequalsheaven.com