Dennis was de volgende in de rij in mijn project “Op bezoek bij” maar deze keer kwam Dennis bij mij een bakje doen, i.p.v. dat ik de deur uit ging.
Dennis verteld: “Op 16 februari 1981 kwam ik te vroeg op de wereld in het gebouw waar inmiddels Justitie is gehuisvest te Maastricht. Naar horen zeggen van mijn moeder ging het al meteen mis bij de geboorte door gebrek aan vitamine K en er kwam bloed uit mijn mond waardoor ik meteen nieuw bloed kreeg toegediend en in de couveuse terecht kwam.
Beide ouders zijn van Indische afkomst. Ondanks dat mijn opa’s en oma’s beide de oorlog hadden meegemaakt waren het toch twee verschillende gezinnen. De familie van mijn moeder zijn kant was liefdevoller en hadden een hechtere band, tenminste zo heb ik het ervaren. Aan de kant van mijn vader zijn familie speelde veel problematiek, waaronder gokverslaving. Aan mijn vaderskant was niets bespreekbaar en gebeurde veel stiekem. Mijn opa heeft als krijgsgevangene in het Jappenkamp gezeten en heeft daar flinke klappen opgelopen en dat geprojecteerd op zijn eigen gezin en zo werd het stokje van vader op zoon overgedragen, zonder dat men eigenlijk besefte wat men deed. Dit had op mijn opvoeding wel de nodige impact. Zo werden mij hele ongezonde regels opgelegd, zoals nooit huilen, geen emoties tonen, niet vies worden, terwijl het eigenlijk wel erg belangrijk is om ook dat stuk mee te nemen in de opvoeding weten we inmiddels.
Dit leidde bij mij ertoe dat er niet alleen een tweestrijd in mijzelf naar boven kwam maar ook binnen het gezin waarin ik opgroeide. Mijn vader die onrechtvaardig en sadistisch kon zijn enerzijds en mijn moeder die liefdevol en mij beschermde anderzijds. Ik was de eerste uit het gezin en had achteraf van mijn moeder begrepen dat mijn vader jaloers was dat hij niet meer alle aandacht had gekregen vanaf moment dat ik op de wereld kwam.
Mijn moeder is er fysiek niet meer maar kom ik later op terug. Mijn vader was kostwinnaar en je merkte wel wanneer hij wel of niet thuis was qua spanningen en oorlogsvoeringen binnen het gezin. Maar mijn moeder en ik speelde daar goed op in. Ik was een lief, teruggetrokken kind die zich goed kon aanpassen.
Toen ik acht jaar was gingen mijn ouders scheiden en mijn vader belande in Dokter Poels Oord vanwege psychische klachten. Op mij had het wel een impact, ik beleefde het als een overplaatsing van de gevangenis naar de vrijheid. Van mijn moeder mocht immers alles. Mijn moeder herpakte haar werk weer als tekenaar bij de WML en wij werden grootgebracht door opa en oma in de tijd dat ze werken was. Zelf kon ik niet goed omgaan met die vrijheid denk ik achteraf en misschien heb ik er wel stiekem misbruik van gemaakt. Mijn moeder gaf mij alle liefde en aandacht en deed alles wat in haar mars lag om me te helpen en dingen te compenseren waar mijn vader me te kort in heeft gedaan.
Op school voelde ik me anders dan andere en kon niet goed meekomen in het leersysteem en was lastig te conditioneren. Daardoor ging ik al vrij vroeg op het verkeerde pad en ging op zoek naar het avontuur en de spanning, waarbij het begon met roken, brandjes stichten en leerde me zelf autorijden als mijn moeder even weg was. Al snel merkte ik dat me dat meer interesseerde dan de les op school. Het was de spanning, de adrenaline en de kick waar ik steeds meer naar verlangde. Ik was rebels, had last van impulsen en had hele andere interesses. Maffia films waren mijn inspiratiebron en dacht drugsdealer wilde ik ook wel worden. Onbewust heb ik dat destijds gemanifesteerd en ben dat dan ook uiteindelijk geworden en volgde mijn eigen weg in tegenstelling van wat men van mij op school verwachtte, ofschoon ik wel redelijk de indruk kon wekken mee te doen aan het leven zoals lid van een voetbalclub, opkomen voor jeugdbelangen en zelfs de heilige communie gedaan, zoals gebruikelijk bij ons katholiek geloof. Feitelijk leefde ik een dubbel leven. De dingen die mijn vader mij verbood waren voor mij interessant om te gaan ontdekken. De scheidingsregeling om eens in de 14 dagen een weekend naar mijn vader gaan, daar hield ik me braaf aan.
De trainer van de voetbalclub waar ik en mijn broertje trainde werd later de vriend van mijn moeder. Daar stond ik volledig achter en stimuleerde dat ook. Ik heb hem altijd als stiefvader gezien en hij heeft veel meer voor mij gedaan, in vele opzichten in vergelijking met mijn mijn biologische vader, die nooit zorg droeg of zich verantwoordelijk voelde. Dat kwam allemaal op mijn moeder en mijn stiefvader neer.
In die periode ging ik van de basisschool naar de Middelbare school. Iedereen ging naar Mavo Havo of VWO behalve ik ging naar de lagere technische school. Zelf wilde ik ook wel naar de Mavo want dat was stuk dichter bij huis. Toch ging ik er netjes naar toe maar zag wel dat er verschil zat in mensen die op mijn school zaten en de mensen die op Mavo Havo zaten. Bij mij op school zaten niet bepaald de lieverdjes. Met het leersysteem had ik niks en liet mijn moeder dan ook vaker mijn huiswerk maken, zodat ik het net haalde.
Geld verdienen had meer mijn belangstelling. Zo begon ik met handel in brommeronderdelen, ik spijbelde veel en hing meer op de school van de oud klasgenoten rond dan op mijn eigen schoolplein. Eigenlijk wilde ik liever bij hun horen maar ik ontspoorde steeds meer. Op mijn 15e ging ik dan ook niet meer in de verplichte weekenden naar mijn vader en manipuleerde steeds meer om mijn eigen weg in te slaan. Op deze leeftijd werd tevens mijn jongste broertje geboren van mijn moeder en stiefvader.
Op gegeven moment stond mijn vader aan de deur van mijn moeder om te vertellen dat hij eigenlijk nog een zoon had, mijn halfbroer. De vriendin die mijn vader had voor mijn moeder was ooit zwanger van hem geraakt maar mijn vader werd voorgelogen dat hij niet de vader was van mijn halfbroer, maar haar nieuwe vriend werd wijsgemaakt dat hij de vader was. Mijn halfbroer kreeg van zijn oma te horen dat het niet zijn echte vader was maar mijn vader was de verwekker van zijn leven. Zelf vond ik dat geweldig een oudere broer in mijn leven die vijf jaar ouder was dan ik. Hij was ook opgegroeid in een samengesteld gezin en werd gezien als het zwarte schaap. Het was begin jaren 90, de gabbertijd en ik trok veel met hem op en daar ging het steeds meer mis met mij.
Via hem kwam ik in aanraking met harddrugs ofschoon ik wel al eens blowde. Op moment ik in aanraking kwam met xtc ging voor mij een nieuwe wereld open, van feesten, after parties, plaatjes draaien en ik werd een stuk opener qua communiceren en was niet meer het introverte kind. Ik leerde een heel ander gevoel kennen wat ik in mijn opvoeding niet kende. Ik voelde mij geweldig maar al snel gebruikte ik steeds meer en kwam het gebruik van speed er vlug achter aan. Mijn grenzen werden steeds ruimer. Mijn halfbroer was crimineel en zat flink in de scene verwikkeld en hij leerde mij ook hierin te gaan handelen. Dit leverde meer op dan mijn zakgeld wat ik van mijn moeder en stiefvader kreeg. Ik ga hem niet de schuld ervan geven, het was immers mijn eigen verantwoordelijkheid, maar spelenderwijs sloop dat er in. Ik was heel naïef en beïnvloedbaar destijds.
Mijn vader verbood mij uiteindelijk om met hem om te gaan maar ik trok er niks van aan.
Kwam vaker met politie in aanraking en van school was ik inmiddels afgestuurd.
Mijn moeder en mijn stiefvader wisten geen raad met mij en besloten in overleg met mij dat ik beter af was in een internaat, hetgeen ik vrijwillig deed in tegenstelling tot de medebewoners die via de kinderrechter geplaatst waren.
Ik was een lieverdje tussen de zwaardere gevallen met TBS, waardoor het niet echt beter met mij ging. Het was een soort snuffelstage adres voor me. Zo kwam ik er achter dat mijn begeleidster seks bedreef met mede cliënten. Speed snuiven en roken in de nachtelijke uren was schering en inslag samen met mijn lotgenoten. Er was ook een LTS aan gekoppeld waar leraren losse handjes hadden, kortom niet het ideale klimaat om op het rechte pad te komen. Uiteindelijk heb ik er negen maanden verbleven, maar had al twee keer geprobeerd er weg te komen, maar omdat ik dan op de telex werd gemeld als zijnde vermist zat ik ook weer vrij snel terug in het internaat.
Ik kon heel goed manipuleren en de boel naar mijn hand zetten waardoor ik uiteindelijk een halve week naar huis kon en een halve week in een centrum kwam waar zowel jongens als meisjes zaten. Uiteindelijk was het dat ook niet en kwam ik weer bij mijn moeder en stiefvader thuis te wonen, nadat ik een tijd overal en nergens verbleef maar wel nog volop van het ene feest naar het andere ging onder invloed van drugs.
Om maar aan de verwachting te voldoen van thuis en de maatschappij ging ik via uitzendbureaus werken. Maar ook hier wist ik me goed te profileren door te liegen over opleidingen en ervaringen zodat ik betere betaalde functies kreeg. Maar met mijn levensstijl en verslavingen hield ik het nooit lang vol. Dat varieerde van een week tot ander half jaar maximaal. Het werk varieerde van techniek, horeca, administratief, productie en zelfs in de gezondheidszorg. Ik vond het tevens ook lastig om met autoriteiten om te gaan en het gevoel te hebben als slaaf te fungeren en uitgebuit te worden.
Tussendoor heb ik nog verschillende opleidingen geprobeerd op M.B.O. niveau en zelfs H.B.O. niveau. Kreeg toen studiefinanciering en ondanks dat ik er geen recht op had in periodes dat ik werkte bleef ik dat toch aanhouden en had zo een dubbel inkomen. Ik was al vrij jong creatief en inventief en probeerde steeds meerdere inkomstenbronnen voor mijzelf te genereren.
Op mijn 18 de kwam ik via mijn broer in aanraking met cocaïne. In begin natuurlijk leuk en spannend en het gevoel dat het met zich meebracht was in begin geweldig. Maar al vrij snel raakte ik verslaafd en om in mijn eigen behoefte te kunnen voorzien ging ik ook dealen. Voor mij was dat de oplossing op dat moment, het enige waar ik goed in was en zich loonde in mijn optiek. Al snel kwam ik in contact met een criminele organisatie waarvoor ik grote buitenlandse valuta ging wisselen voor Nederlandse guldens bij een grenswisselkantoor totdat de euro kwam. Van handelen kwam uiteindelijk ook produceren, zowel; hard als soft drugs. Al snel kwam ik erachter dat als het om geld of vrouwen ging dat er niemand te vertrouwen was, zeker niet in de wereld van drugs.
In de tussentijd kreeg ik een relatie maar het werd er allemaal niet beter op qua levensstijl. Destijds deed ik alles wat god verboden had en ik wist wat het is om veel geld te hebben maar ook om niks te hebben. Ik leefde zowel in de boven wereld als in de onderwereld. Toen de relatie werd verbroken ging het alleen maar bergafwaarts met me en was heel destructief naar mezelf toe waarbij zelf liefde een woord was wat ik niet kende. Als ik andere kon helpen, gaf ik mijn laatste euro weg aan degenen die het nodig had.
Uiteindelijk kwam ik via een bekende bij een christelijke instelling in Groningen terecht voor af te kunnen kicken, het was mijn eerste opname, ondanks dat ik al bekend was met het diverse hulpinstanties. Mijn jongere broertje nam de handel van mij over. Ik kwam in de ‘middle of nowhere’ terecht en het was totaal nieuw voor mij. Ineens vanuit het volle leven van feesten en leven zoals in de film, op een zorgboerderij ergens in een weiland waar mij werd verteld wat goed en slecht was. Toch hield ik het daar 17 maanden vol. In begin vond ik dat wel leuk, kwam in contact met een andere wereld en elke zondag gingen we naar een kerkdienst telkens in een andere gemeente. Dat ging ik zien als een uitje. De vrijheid moest je daar verdienen. De eerste drie maanden mocht je nergens heen en als dat goed ging mocht je een weekend op verlof. Het eerste weekendverlof ging wel goed, maar al snel verviel ik in oud gedrag. Met mijn jongere broertje ging het ook niet goed en ik zorgde ervoor dat hij er ook terecht kon. Zelf heb ik niet veel daar geleerd, ik fraudeerde en saboteerde met urinecontroles. Ik was weliswaar alleen de eerste drie maanden clean.
Manipuleren was nog altijd mijn ding. De reiskosten voor het weekend verlof konden we declareren. Mijn broertje werkte destijds op de repro afdeling. Samen met mijn broertje zorgde we voor een sluitende administratie zodat we meer reisgeld kregen en daardoor vaker op weekendverlof konden gaan. Mijn broertje en ik zijn uiteindelijk begeleid gaan wonen in Groningen waar ik voornemens had om een SPW opleiding te gaan volgen, maar na enkele weken zat ik weer in de coffeeshop.
Wat men mij wilde laten geloven is dat als je in God geloofd komt alles goed, maar zo werkt het natuurlijk niet. Mijn emoties heb ik nooit kunnen uiten en daadwerkelijk kunnen verwerken, laat staan ermee om te kunnen gaan. Uiteindelijk is niets opgelost en de onderliggende problematiek blijven bestaan. Het enige wat ik ontwikkeld heb is een goed onderscheidend vermogen tussen goed en kwaad. Ik was me al redelijk bewust maar ik had nog een hele weg af te leggen. Tijdens de opleiding werd ik geconfronteerd met mijzelf en moest ik vaak samenwerken en mezelf presenteren en zichtbaar maken. Iets waar ik mijn hele leven voor ben weggelopen en moeilijk vond waardoor uiteindelijk de opleiding wederom mislukte.
In het huis waar we verbleven zaten ook ex verslaafde, dus de terugval lag op de loer en het werd van kwaad tot erger. In plaats van coke snuiven ging het nu roken. Dit was voor mij een gevoel dat je kunt vergelijken met klaarkomen tijdens seks. Op moment van inhaleren ontstond er een explosie in mijn hoofd van een paar seconde en dat gevoel bleef terug komen telkens als je crack rookte, in tegenstelling tot snuiven dat telkens zijn kracht verloor ten opzichte van vorige keren. Ik heb dat een half jaar gedaan maar ik werd steeds meer argwanender omdat ik wist dat ik verkeerd bezig was.
Uiteindelijk weer terug naar mijn moeder en stiefvader gegaan, met de beste intenties. Ik kreeg weer een goede baan, maar de drugs was toch een rode draad door mijn leven. Hooguit een week kon ik ervan af blijven en dan had ik het gevoel dat ik te gezond bezig was en werd weer destructief naar mezelf. Het was een duistere macht die mij beheerste waardoor mijn baantjes niet lang beschoren waren. Met mijn oudere halfbroer had ik weer contact, maar dat beperkte zich altijd tot samen gebruiken. Nooit een goed gesprek of een keer samen een frietje eten op de markt of zo. Wel kreeg wel altijd geld of drugs van hem, ook in de periode dat hij in de gevangenis zat, kreeg ik geld via zijn vriendin. Nadat hij vrij kwam na 18 maanden pakte hij zijn oude leven weer op. Voor mij was hun woning een inloophuis geworden, maar ik zag ook dat hij zijn vriendin mishandelde waar zijn dochtertje bij was, iets wat ik niet kon verdragen en ik nam het dan ook vaker voor zijn vriendin op.
Voor mij werd het weer tijd om te gaan afkicken en zorgde dat de vriendin van mijn halfbroer mee kon gaan maar nu naar een christelijke GGZ instelling Dordrecht .
Daar kreeg ik te horen op een gegeven moment dat mijn halfbroer was overleden, maar het raakte me niet. Voor mij was hij mijn gebruikersmaatje verder niets.
Hier heb ik weer 17 maanden het hele traject doorlopen en vervolgens een woning gaan huren met een medebewoner. Binnen enkele maanden waren we weer terug bij af en ik verhuisde weer naar Limburg.
Op gegeven moment had ik een baantje waar ik onderhoudsmonteur was van industriële printers en reisde zo heel wat af en verbleef vaker in hotels. Doordat ik geen relatie had was ik erg flexibel en daardoor ook erg geliefd bij mijn baas. Hierdoor kon ik toch wel een en ander permitteren wat collega’s niet voor elkaar kregen. Mijn collega’s geven me de bijnaam directeur. Dit was een goede periode in mijn leven maar ondertussen had ik wel een wietplantage en was ik een stevige gebruiker, als ik niet hoefde te werken.
Wiet roken gaf mij rust en zag het destijds als zelfmedicatie om mijn leven enigszins in toom houden, maar coke bleef toch nog altijd een rol spelen. Voor mij was het werken en verblijven in hotels een soort therapie en op rust komen. Uiteindelijk na ander half jaar werd ik toch ontslagen, omdat ik vaker te laat kwam, ondanks dat het erg gewaardeerd werd omdat ik veel overuren maakte. Maar de manager kon het niet maken ten opzichte van de collega’s.
Na weer uitgeleefd te zijn, en de zoveelste teleurstelling, volgde weer een opname maar nu op een psycho educatieve vlak van 60 dagen intensief . Ze hielden via Tai Chi een bepaalde levenswijze erop na. Daar heb ik wel meer geleerd dan in de andere klinieken.
Daarop volgde begeleid wonen maar werd daar weggestuurd vanwege een terugval en ging tijdelijk terug naar mijn moeder en stiefvader en wachtte op een zorgwoning in Kerkrade. Eenmaal in de zorgwoning kreeg ik een goede band had met de directie en werd ingezet als ervaringsdeskundige en deed de opleiding; Maatschappelijk werk en Dienstverlening via het NCOI, met uitzicht op een vaste baan binnen de organisatie. Ik deed dat ongeveer anderhalf jaar, maar door de transitie naar het WMO ging het bedrijf over de kop en moest ik noodgedwongen verhuizen.
Nu woonde ik in een gigantisch groot pand, antikraak en zag hier mogelijkheden om een plantage op te starten, achteraf nimmer ontdekt, maar spannend was het wel. Zo nu en dan kwamen er toch wel mensen het pand in, waaronder projectontwikkelaars. In die periode verdiende ik veel geld. Omdat het pand uiteindelijk verkocht werd, kwam ook hieraan een einde.
Vervolgens ben ik naar mijn oom verhuisd maar miste de spanning wat ik gewend was en kon er niet mee omgaan. Dus begon ik iedere dag weer met coke te snuiven. Na een maand besefte ik dat ik niet zo verder kon gaan en had me wederom aangemeld bij een afkickkliniek in Zutphen. Ik heb daar vervolgens twee maanden verbleven maar ben daar weliswaar moeten vluchten, omdat ik erachter kwam dat het een sekte was. Dus ik bedacht een plan en ging weer naar het zuiden waar ik een hotel had geboekt. De volgende ochtend rond 5:15 uur kreeg ik een telefoontje van mijn allerjongste jongste broertje dat mijn moeder werd gereanimeerd. Ik ben acuut naar de eerste hulp gegaan, maar ze heeft het niet mogen overleven als gevolg van meningokokbacterie.
Daar kwam voor mij de omzwaai in mijn leven. Mijn moeder die mij onvoorwaardelijk lief had en alles compenseerde wat er ontbrak, viel weg. Geen plek meer waar ik op kon terug vallen als ik weer eens vastliep, waar ik op kracht kon komen, of gewoon kon aanschuiven voor een bordje eten. Ik was levensmoe en het enige wat ik wou was bij mijn moeder zijn. Dus ik had alles opgemaakt wat ik had. Een dik jaarsalaris in drie maanden tijd er doorheen gedraaid, maar ik besefte uiteindelijk dat het niet mijn tijd was om te gaan en dat ik nog een hoop dingen moest doen in dit leven. Nu moest ik wel verder aan mijzelf gaan werken wilde ik het überhaupt nog redden. Ik merkte dat mijn moeder me hielp en voelde letterlijk haar aanwezigheid. Ik leerde uiteindelijk mijn lessen en er kwamen allerlei andere mooie dingen op mijn pad.
In die tijd kwam ik in aanraking met Roy Michael Martina via Facebook en zijn video`s resoneerde meteen met mij. Het voelde alsof deze man mijn vader zou kunnen zijn, door zijn levensvisie/missie en door de overeenkomsten wat we hadden. Iets in mij zei dat ik er iets mee moest, met deze man. Ik keek steeds uit naar zijn video’s op YouTube en kocht vervolgens boeken van hem. Diepzielduiken was het eerste (zelfhulp) boek wat ik van hem las en kwam voor het eerst in aanraking met de 5 elementen. Dit is vanuit de acupressuur, een variant van acupunctuur om je zelf te kunnen genezen als er blokkades zijn in je energiebanen(meridianen) en heb zijn technieken toegepast en ik raakte daadwerkelijk van al mijn verslavingen af.(nicotine, wiet, cocaïne, seks, gokken, geld, medicatie, spullen kopen etc)
Ik leerde de eerste keer in mijn leven met mijn emoties om te kunnen gaan, evenals afwijzingen, teleurstellingen, verdriet en niet meer te vluchten in middelen en afleidingen. Destructief gedrag was verleden tijd en ik begon steeds meer van mezelf te houden en kwam steeds meer in mijn kracht te staan en uiteindelijk liet al de duistere kanten achter me. Op gegeven moment had ik een bericht gestuurd naar Roy met de vraag of ik niet voor hem kon werken en/of opgeleid kon worden, maar ik hoorde hier niets op. Toch maar eens besloten om naar een workshop van hem te gaan, zodat ik naar voren kon gaan met de vraag wat hij van mijn mail vond. Wat bleek achteraf, er zat een heel team achter zijn naam die de mails ontvingen, hij had nooit de mail gezien. Hierop kreeg ik zijn prive e-mail adres en ik mocht hem nog eens de mail toesturen met mijn vraag. Daar had hij vervolgens positief op gereageerd. Sindsdien maak ik deel uit van zijn team en doe het onderhoud van zijn social media kanalen en zit ik in de Quantum Mastery waar ik tevens gecoacht wordt en diverse cursussen bij kan wonen. Het eerste moment toen in aanraking kwam met het team, evenals deelnemers en cursisten voelde het alsof ik in een warm bad stapte met gelijkgestemden. Daar leerde ik Tiny kennen die je al eerder had geïnterviewd. Wij hebben samen de Quantum Connectie Hypnose cursus gedaan. Sindsdien zien we elkaar wekelijks.
Mijn droom is om klinieken op te kunnen zetten die wel werken en die niet aan symptoombestrijding doen. Nu werk ik niet alleen aan mijn eigen ontwikkeling, maar help ook mensen die in het leven vastgelopen zijn. Soms blijkt dat je een heftige gebeurtenis in je leven nodig hebt om iets te veranderen in jezelf. Het zou mooi zijn als ik met behulp van technieken andere mensen kan helpen hun cirkel te doorbreken, net zoals ik dat van Roy heb mogen leren. Door Roy is mijn leven daadwerkelijk veranderd, de oorzaak van het probleem opgelost en kan ik mijn hoogste potentieel leven en verschil maken in deze wereld. Ik ben dankbaar dat ik nu perspectief heb waar ik oneindig aan kan werken met uitdagingen en leermomenten voor mijzelf en mijn kennis en ervaringen weer kan overdragen aan anderen. Er is mij veel bespaard gebleven, zo had ik een strafblad kunnen hebben en wellicht acht jaar gevangenisstraf kunnen krijgen , of zelfs al dood kunnen zijn. Zouden er dan toch bescherm engelen bestaan, waaronder mijn overleden moeder, die mij naar een hoger doel hier op aarde leiden? Hoe dan ook ben ik dankbaar dat ik tot dit inzicht ben gekomen!” Aldus Dennis, die hiermee zijn verhaal afsloot.
Dennis het leven heeft vele kanten te bieden, dat hoef ik je niet te vertellen. Je hebt genoeg ervaring opgedaan om te beseffen wat goed voor je is. Heb alle bewondering voor je hoe jij jezelf uit dit dal hebt weten los te maken en nu in je ellende gaat kijken van je verleden en te transformeren naar wart je kunt betekenen voor de ander. Knap van je, en denk ook dat dit de enige manier is om je traumatische ervaringen achter je te laten. Denk dat je een goede weg bent ingeslagen niet alleen voor jezelf, maar ook voor andere. Met de foto’s heb ik geprobeerd je transformatie uit te beelden, van donker naar licht met uiteindelijk veel meer kleur in je leven. Dit moet je toch een veel beter gevoel geven dan alle drugs ooit deden voor je. Hou dat vast en je wordt steeds krachtiger. Top man!
Dennis is te bereiken via www.verslavingsvrijleven.nl
