Ilze en Philip van Opstal

Ilze en Philp van Opstal
Philip en Ilze van Opstal

Interview ik normaliter een persoon over zijn leven, werd het deze keer het verhaal van Ilze en Philip die als stel hun gezamenlijk levensverhaal kwamen vertellen. Helemaal vanuit de Brabantse hoofdstad kwam het stel vergezeld met de enige echte Bossche bollen op een zaterdag ochtend mij thuis bezoeken. Zelf realiseer ik mij hoe bijzonder luxe het is dat deze lekkernij speciaal wordt bezorgd, zonder dat ik erom had gevraagd, maar dat even terzijde.

Nadat we kennis hadden gemaakt met een kop koffie begon men hun verhaal te vertellen.

Ilze ging van start: “We hebben op vrij jonge leeftijd verkering met elkaar gekregen. Ik was 14 en Philip 17 en dat is altijd zo gebleven. We hebben beide een ondernemers mentaliteit en gingen al vrij vroeg samenwonen. We waren beide de jongste van het gezin, waardoor onze ouders het niet heel erg vonden dat we het huis uit gingen zodat ze weer tijd voor zichzelf hadden.”

Philip vulde aan: “Zoals Ilze al aangaf we zijn beide erg ondernemend van aard. Ooit ben ik begonnen met diepvriesproducten thuis te bezorgen als Franchise ondernemer. Het was een leuke tijd, je kwam nog eens ergens en was toch min of meer eigen baas. Die vrijheid beviel mij wel, maar na vijf jaar , merkte ik dat ik steeds meer mocht gaan afdragen en vroeg mij af of ik dit nog wel wilde. Zo ontstond er een speurtocht en viel mijn oog op een advertentie in de krant. Er werd een dierenwinkel aangeboden ter overname. In die tijd kon je reageren door een brief te schrijven naar de krant onder vermelding van een nummer en dan zorgde de krant dat het bij de adverteerder onder de aandacht kwam.

Als je er over nadenkt is er natuurlijk wel een en ander verandert met de komst van internet, maar goed zo ging dat in die tijd.

Zelf had ik een keurige brief geschreven en er volgde een afspraak in een lunchroom.

Hierdoor kwam de deal tot stand en ik begon een dierenwinkel. Later wilde ik een tweede zaak openen, maar dat mocht niet binnen de gewenste straal van mijn winkel. Doordat dan de afstand tussen de filialen te groot werd, vond ik het niet interessant om dat verder uit te breiden en ik verkocht de zaak en ik begon een groothandel in houten tuinmeubelen.

Dat was wel een leuk avontuur, in de auto naar Tsjechië om de meubels te gaan bekijken en te bestellen. Maar of ik toen op tijd was weet ik niet maar het werd een hele rage, waardoor de concurrentie groeide. Dus uiteindelijk daar ook mee gestopt en ben ik in de horeca begonnen. Ik begon met een dagzaak met koffie en een kleine menu kaart. “

Ilze vervolgt het verhaal: “Toen we 18 en 20 waren gingen we dus samenwonen en ik ben toen in ons huis op de zolderkamer een schoonheidssalon begonnen. Dit wilde ik mijn hele leven al. Wat mij aantrok was het contact met mensen, en dan niet alleen de buitenkant, maar ook het innerlijke van de mens. Mijn ouders wilden het liefst dat ik secretaresse werd, dus ik heb eerst die opleiding gevolgd en even bij een makelaarskantoor gewerkt. Maar als ik daar om negen uur begon was ik om kwart over negen al aan het kijken of het nog geen vijf uur was. Ik heb in het begin de werkzaamheden gecombineerd, maar al binnen twee jaar kon ik mijn dagen vullen in mijn salon en daarmee mijn droom in vervulling laten gaan.

Philip begon in die tijd al om zes uur in de ochtend met werken en 2 keer per week ging ik -zodra hij de deur uit was- voor 3 dagen koken zodat ik de resterende tijd met klanten bezig kon zijn.

De omgeving vond het wel vreemd dat Philip telkens iets opstartte en als het liep, dan ging hij weer wat anders doen. Ik moest daar zelf ook aan wennen, om eerlijk te zijn. Maar uiteindelijk heb ik veel van hem geleerd. Hij benoemt het zelf een gezonde ontevredenheid en wilde alsmaar groter groeien, terwijl ik mijn eigen zaak steeds verder uitbreide qua aanbod.

Ik hoorde van mijn klanten ook privé aangelegenheden en probeerde zo wel linken te leggen tussen psychische belasting en bijvoorbeeld huidklachten.

En doordat ik ook verbanden zag tussen lichamelijke klachten en mentale klachten ben ik meer opleidingen gaan volgen om mensen nog beter te kunnen helpen.

Het waren lange dagen in de salon. Ik begon om negen uur in de ochtend en rond half elf in de avond hield ik op met werken, zonder pauze tussen door. Eten aan de aanrecht en gewoon door. Als je iets met passie doet dan gaat dat vanzelf en dan heb je energie genoeg, maar goed, ik was toen ook nog jong.

Al die tijd dat Philip zijn eigen activiteiten had bleef ik míjn ding doen. Ik heb met veel liefde 25 jaren in mijn salon gewerkt.

Ondertussen zijn onze kinderen ook geboren, en ik genoot van het eigen baas zijn i.c.m. thuis zijn voor de kids. Ons huis lag tegenover de school en de eerste horecazaak lag om de hoek waardoor we altijd dicht bij elkaar waren. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor, dat we zo allemaal erg betrokken waren bij wat ons bezig hielt; wij bij de kinderen en de kinderen bij ons. Het werden 2 zelfstandige dames en gingen vrij vroeg het huis uit. De oudste ging op 16 jarige leeftijd naar Highschool in Amerika. Om dat te realiseren kwam er ook wat organisatorische rompslomp om de bocht kijken want ze zat nog op 4 VWO, maar ze regelde dat wel. Eigenlijk best bijzonder want ze was een heel aanhankelijk kind, dat plots een andere koers ging varen. Achteraf natuurlijk niet geheel onwaarschijnlijk met zo een vader. Toen ze na een jaar terug kwam heeft ze hier het VWO afgemaakt en is ze naar Australië gegaan als Au pair. Toen ze daarvan terug kwam is ze geneeskunde gaan studeren maar hielp ook mee in de horeca zaak. De jongste had wat meer van mij weg qua levensinstelling. Toen ze 17 was wilde ze huisje boompje beestje en geld gaan verdienen. Ze wist jong wat ze wilde, de kinderopvang in, en dat is ze ook gaan doen na haar opleiding hiervoor. Wat ze gezamenlijk hebben is dat ze allebei dus heel goed weten wat ze willen, maar goed dat wisten wij ook, en ze zeggen wel eens de appel valt niet ver van de boom. Tot dusver ieder zijn eigen pad binnen het gezin.

Philip nam het verhaal over: “Ik had altijd iets met Spanje en wilde daar altijd graag wonen en inmiddels was Ilze ook gewend aan mijn avontuurlijke levensstijl waardoor we besloten om naar Spanje te willen verhuizen. We zijn in die tijd 2011 heel wat huizen gaan bezichtigen in Spanje en we waren mondeling al tot een overeenkomst gekomen. Hier huis verkocht, zaak verkocht en toen we het bij de notaris wilde afhandelen kregen we te horen dat het niet doorging, Daar sta je dan met je gezin in niemandsland. Echter al vrij snel hadden we weer een huis gekocht hier in Nederland waardoor de kinderen weer terug naar school konden en ben ik mijn tweede horeca zaak begonnen.

In vijf jaar tijd gingen we daar van 8 man personeel naar 32. Het was een zaak met 250 soorten speciaal bier en140 verschillende whisky’s.

Ik werkte op de voorgrond en Ilze op de achtergrond voor het administratieve gedeelte, maar uiteindelijk hebben we de zaak verkocht aan een van de werknemers. We konden niet meer uitbreiden, het sprong uit zijn voegen en ik vond het ook wel goed geweest waardoor we samen wat anders begonnen, iets wat in het verlengde ligt, waar Ilze zich al mee bezig hield. Niet omdat het moet, want ik ben toen eigenlijk al met pensioen gegaan, maar met mensen omgaan blijft leuk.

We promoten nu producten voor de innerlijke- en uiterlijke verzorging, rechtstreeks van een fabrikant aan de consument. Voornamelijk marketing, adviseren en doorverwijzen waardoor er een passief inkomen ontstaat zodra mensen er iets bestellen. Een mooi systeem dat ook weer veel vrijheid geeft. Want het maakt niet gek veel uit waar je bent om de producten aan de man te brengen. Zeker nu met internet kun je overal werken. Het zit mooi en transparant in elkaar, en voor iedereen zijn er dezelfde kansen. Wat wij veel doen is anderen ook deze kans bieden, en de online opleidingen en persoonlijke coachings daarbij verzorgen.

Het huis in Spanje is er uiteindelijk wel gekomen, net als een chalet in midden Limburg en natuurlijk nog ons huis in Den Bosch. Soms verhuren we een pand als we er niet zijn, dat zorgt ook weer voor een passief inkomen, waardoor we nu meer tijd voor ons samen hebben en af en toe werken “ Hiermee sloten ze het succesverhaal af.

Philip en Ilze het is mooi om te zien hoe jullie toch gezamenlijk ieder zijn eigen ding hebben gedaan om uiteindelijk meer samen te zijn. Ik heb jullie mogen leren kennen als twee ondernemers die weten hoe het is om de schouders ergens onder te zetten en heel snel iets wisten op te bouwen. Ondanks dat jullie ook een dieptepunt hebben gekend op het moment dat jullie in niemandsland zaten zijn jullie veerkrachtig genoeg om tegenslagen te overbruggen, een kwaliteit die in deze onzekere tijden van onschatbare waarde is. Ben daar maar dankbaar voor om over deze gave te beschikken, maar daarvan zijn jullie je wel bewust meende ik tussen de regels door te horen. Leuk jullie te leren kennen en als jullie weer in de buurt zijn, wees van harte welkom!