Dat elke ontmoeting weer anders verloopt, bleek wel toen Yvonne bij mij thuis haar verhaal kwam doen. Nadat we eerst een kop koffie hadden gedronken en een inleidend gesprek hebben gehad begon Yvonne haar verhaal met mij te delen.
“Zelf vond ik het wel spannend om mijn verhaal te komen delen, het is namelijk niet niks wat ik heb mee gemaakt in mijn leven, maar toch wil ik het delen. Als dat nu in deze tijd zou gebeuren zouden mijn ouders worden opgepakt en een gevangenisstraf krijgen.
Ik ben geboren in een gezin met 12 kinderen. We woonde in een kleine tussenwoning met 3 slaapkamertjes en een klein zoldertje. Ik was me nooit bewust dat ik bestond, tot ik een jaar of zeven was. Toen pas werd ik bewust dat ik leefde, op het moment dat mijn ouders ons gingen douchen en dat mij vader mij ging betasten. Ik schrok ervan en verkrampte meteen in angst, terwijl mijn moeder erbij zat en er naar keek. Dat was de eerste ervaring dat mijn vader aan mij zat. Nadien gebeurde het vaker dat hij mij betaste of over mij ejaculeerde. Het was een gezin met zowel lichamelijke als geestelijke mishandeling. We woonde in een volksbuurt waar dit gedrag kennelijk ‘normaal’ was. Kan me nog wel herinneren dat ik bij vriendinnen ging spelen waar de vader van mijn vriendin ook masturbeerde in ons bijzijn.
Een bizarre jeugd kort samengevat, zoals je begrijpt, echt vreselijk.
Door deze gebeurtenissen plaste ik dan ook altijd in mijn bed. Op mijn 13de overleed mijn vader op 45 jarige leeftijd aan een hart aanval, maar dat had ik van te voren al gedroomd dat dit zou gebeuren. Ik mocht niet bij de begrafenis zijn, want ik moest op de 4 jongste passen. Ofschoon ik het best moeilijk had dat mijn vader niet meer leefde, had het ook iets positiefs. Vanaf dat moment plaste ik namelijk niet meer in bed.
Nog geen half jaar later komt er een nieuwe partner in het leven van mijn moeder, een eeuwige vrijgezel, die nog met zeven andere thuis woonde. Dit klikte totaal niet, deze man was niet gewend om kinderen om zich heen te hebben. Vier jaar later kreeg mijn moeder kanker. In de periode dat mijn moeder achter uit ging zijn ze wel nog met elkaar gaan trouwen. Wij dachten dat hij dat deed om de kinderen bij elkaar te houden, maar het pakte anders uit. Nadat mijn moeder was overleden schopte hij ons de deur uit, want hij wilde geen kostgangers erop nahouden. Je kunt je wel voorstellen hoe dat voelt, uit je eigen omgeving te worden geplaatst zonder er verder ook maar enige invloed op te hebben.
Wij werden opgevangen door broers en zussen die al getrouwd waren. Mijn zus nam vier van ons op in haar gezin, terwijl ze zelf nog maar net een jaar getrouwd was. Het was best pittig, te meer daar we allemaal getraumatiseerd waren. Het moet voor haar een bijzonder zware tijd zijn geweest, waar ik haar ontzettend dankbaar voor ben.
Tijdens een vakantie in Noord Limburg trof ik mijn huidige man en een jaar later ben ik met hem gaan samenwonen toen ik net 20 was. Ergens was ik opgelucht maar ik kende ook wel heimwee naar Rozendaal, maar ik realiseerde me ook dat teruggaan weer negatieve energie zou gaan opleveren.
Met leeftijdsgenoten had ik bijna geen contact, voornamelijk met oudere mensen, daar ik ze meer begreep.
Op moment ik ging samenwonen ging ik naar Limburg, het voelde alsof ik ging emigreren. Dertig jaar geleden kwam je nooit verder dan je buurdorp, en Limburg was toch echt wel ver weg in mijn verbeeldingswereld destijds.
Eenmaal samen met mijn man waar we op een klein kamertje begonnen, ben ik in de horeca gaan werken, want ja je moet toch iets om samen iets op te bouwen.
We zijn een paar keer verhuisd en uiteindelijk hebben we het pand gekocht dat we nu hebben. Een oud vervallen pension dat geheel gerenoveerd moest worden, maar we het geld eigenlijk niet voor hadden. We zijn alleen maar gegroeid samen. Het huis hebben we eerst aangepast naar de wettelijke normen met betrekking tot nutsvoorzieningen en eerst een kamertje in orde gemaakt. Dat gingen we dan weer verhuren en met dat geld konden we weer verder gaan.
Wat betreft mijn persoonlijke groei, ik denk dat je als ziel niet voor niets wordt geboren in zo een gezin. Zelf denk ik dat ik vroeger ook akelig persoon ben geweest die nu in dit leven er is om te voelen wat voor leed ik destijds had veroorzaakt om het nu anders te gaan doen.
Zeg maar een stuk ontwikkeling in je zijn, naar een betere versie van jezelf om de cirkel te doorbreken. Dit heb ik mogen doen dankzij mijn oudste dochter. Ze heeft mij verder bewust gemaakt. Voor ik zwanger was liep ik rond als een kip zonder kop, kon geen vijf minuten stil zitten. Tijdens mijn zwangerschap ben ik 9 maanden ziek geweest en dat leerde mij naar mijn lichaam te luisteren en mij af te remmen. Tijdens mijn zwangerschap lustte ik geen kaas meer en at heel veel fruit. Dit heeft dan ook impact op haar bestaan gekregen, zo eet ze geen boter en kaas en werd een fruit meisje. Ik heb haar altijd in die waarde gelaten en nooit iets opgedrongen. Ze heeft het karakter van mijn man, strijdbaar. Dat botste wel eens, maar het heeft haar wel gevormd naar een sterke persoonlijkheid die niet zomaar iets aannam van een ander. Als het op school gebruikelijk was dat kinderen een boterham met kaas meenamen naar school, zo nam ze altijd fruit mee. Zelf werd ik er wel op aangekeken dat ik een slechte moeder was, maar niets is minder waar.
Toen ze jong was hield ze me met enige regelmaat wakker in mijn slaap. Ze sliep boven en als ik haar dan hoorde dan zag ik haar boven aan de trap staan als een lichtwezen. Ze lachte dan altijd naar me en ze rende dan naar haar bedje toen en deed dan net alsof ze sliep. Dit vond ik zo een mooie ervaring.
Destijds had ik een boek: ‘Mama luister je’ van Rozemarijn Roes. Ofschoon ik nooit echt een lezer was, las ik dat boek in een keer uit. Mijn dochtertje was toen anderhalf en ze liet mij het hele boek uitlezen op een middag tijd. Eigenlijk luisterde ze op dat moment ook naar mij, want ze liet mij mijn gang gaan omdat ze wist dat ik het nodig had. Het boek ging voornamelijk over dat je moet luisteren naar je kind, ook al zitten ze in je buik, ze praten met je. Voor mij was dat het overstappen op fruit op moment van zwangerschap, zo mooi nu ik me hiervan steeds meer bewust ben.
Mijn tweede kind kwam op aarde en dat is een kind van pure liefde. Ze raakt je in je hart.
De oudste confronteert je met wat jou dwars zit, een echte spiegel.
Door de komst van de kinderen ben ik me steeds meer bewust geworden van mijn leven.
Automatisch kom je mensen tegen in je leven die met je resoneren en zo groei je steeds meer.
Het liefste wilde ik dat mijn partner mee groeide in dat proces maar hij vind dat maar niks.
Te zweverig voor hem. Tot ik aan tafel ging zitten en zei tegen Ed, het is prima zoals het is, ik kan niks van je verlangen en je doet het maar op jouw manier die bij jou past en ik gun het je vanuit mijn hart. Ieder heeft zijn eigen pad en er is geen beter of slechter, hooguit een anders, en ik vertrouw dat alles goed komt.
Een tijdje later gaat Ed een boom omzagen in de tuin, en terwijl de boom begon te vallen kwam die richting zijn been gevallen, waarop hij op tijd net een pasje op zij zet, anders was de boom dwars door zijn been gegaan. Hij heeft alles laten vallen en hij kwam naar binnen gelopen en vertelde mij wat hem was overkomen. Sindsdien is hij zich bewust geworden dat er toch meer is tussen hemel en aarde dan we überhaupt kunnen bevatten.
Hij is een harde werker en zijn gezin is hem alles. Tijdens de verbouwing van het pand waar we nu wonen uit 1900 realiseerde hij zich steeds meer dat alles wat we nodig hadden vanzelf op zijn pad kwam. Zo hadden we op gegeven moment hout nodig voor de verbouwing en een paar dagen later komt er het hout op zijn pad wat we gratis konden hebben. Dat Ed ook bijzondere gaven heeft blijkt wel vaker dan deze twee anekdotes die ik je nu vertel. Zo reden we een keer naar familie toe met de auto en we moesten op gegeven moment naar rechts, maar op een of andere onverklaarbare manier trok het stuur naar links, waardoor er een vrachtwagen langs ons heen schoot, die ons anders had verpletterd in de file. Dat was ook wel een bijzondere ervaring waaruit blijkt dat Ed een goede beschermengel heeft. Mooi als je dat realiseert maar ook heftig om zo te ervaren.
Tuurlijk zijn er ook wel eens momenten in ons huwelijk geweest dat je denkt wat doe ik hier als we wel eens een meningsverschil hadden, maar ook dat hoort erbij.
Eigenlijk zijn we aan elkaar gebonden en leidt hij mij vaker onbewust. Kan me nog herinneren dat ik droomde en ik hem om hulp vroeg in mijn slaap, maar dan riep hij naast mij wat er is en zo ontwaakte ik dan uit de droom. Alsof er een telepathische energetische verbinding is tussen ons.
Toen we elkaar pas kende hadden we een auto maar hij plaatste er een driepunts gordel in voor een betere veiligheid. Wat wilt nu het stomme toeval, een week later krijg ik een ongeluk en dankzij de nieuwe gordel had ik het overleefd. Dat is nu Ed, die intuïtief dingen aan voelt en dat is dan zijn pad in het leven.
Als je ziet waar wij vandaan komen dan hebben we een mooie groei samen doorgemaakt. Ed heeft het ook zwaar gehad en kwam uit een tehuis waar het recht van de sterkste heerste waarbij hij moest knokken voor zijn eten. Dan mogen we dankbaar zijn dat we ons samen hebben gevonden en zo de cirkel samen hebben doorbroken.
Doordat ik ben opgegroeid in een groot gezin ben ik net als Ed ook veel zelf gaan doen. Ik maak mijn eigen creme, shampoo, tandpasta en zeep. Dit vind ik hartstikke leuk om te doen en geef er ook workshops in. Zelf ben ik allergisch voor de spullen die in de reguliere winkels te koop zijn. Zo kreeg ik op een Moederdag een doosje van het bekende merk in het blauwe doosje. Met dat ik het op mijn gezicht smeerde kreeg ik uitslag, dus sindsdien maak ik het maar zelf. Verder heb ik een praktijk als medisch pedicure welke ik nu alweer 22 jaar heb. Het is zo een mooi beroep, om mensen van de pijn af te helpen. Op het moment dat ik met de voeten bezig ben bij mensen komen mensen tot rust en delen hun verhalen weer met mij. Zo kwam ik ook in contact met een jongeman van 38 jaar, twee kinderen die terminaal is en je zag dat hij angstig was en niet meer lang te gaan had.
Toen ik zijn voeten aanraakte waren het twee ijsklompen, dat zie je wel vaker bij mensen die in hun hoofd zitten, is mijn ervaring. Toen ik hem behandelde kwam hij tot rust en werden zelf zijn voeten weer warm. Na de behandeling kwam er een vredige blik op zijn gezicht. Zo mooi als je dat voor iemand kunt betekenen, en kennelijk heb ik die gave.
Zijn kinderen deed k destijds ook de voeten masseren en toen hij eenmaal was overleden vroegen de kinderen of ik nog eens kon komen en ja dat doe je met alle liefde.
Kijk ik heb ook wat voor jou meegenomen, een rozenkwarts, die staat voor onvoorwaardelijke liefde, een boeddha en een doosje eigen gemaakte zeep en een zakje thee om van te genieten. Wat ik ook graag doe is vegan koken. Heb wat spullen meegenomen, waaronder mijn eigen pannen, waar nooit vlees in zal komen en wat groeten uit de tuin. Mag ik gebruik maken van je keuken dan ga ik een vegan goulash maken.natuurlijkl erg smaakvol, maar dat kwam voornamelijk door de kruiden die ze toepastena ik ook maken. Maar het recept van Yvonne ”
Uiteraard liet ik Yvonne haar gang gaan in mijn keuken. Moet eerlijk toegeven mijn eerdere ervaringen met vegan eten waren van dusdanige ervaring dat ik niet zoiets had van Ja dat ga ik ook maken. Maar het recept van Yvonne was wel heel erg smaakvol, maar dat kwam natuurlijk door de kruiden die ze toepaste. Onderwijl de couscous stond te zwellen nadat het water gekookt had sneed Yvonne de groeten en we kletsten nog door over het leven.
Nadien heb ik super genoten van haar met alle liefde gemaakte maaltijd, waarbij ik zelfs twee keer opschepte, niet vanwege de honger, maar gewoon voor de lekker.
Ook jij hebt mij weer wat geleerd in mijn leven, en moet je eerlijk bekennen. Ik voelde mij even als een koning op aarde om een kok in mijn leven te hebben in mijn eigen woning. Ik heb er enorm van genoten.
Yvonne dank je om jouw les en inzicht met ons te delen. Zelf ben ik me bewust dat de energie die je uitstraalt hoogstwaarschijnlijk bepalend is voor het te verwachten resultaat.
Ik zie in jou een liefdevol, zorgzaam persoon en ik weet zeker als je ouders je konden zien van daar boven zouden ze trots op je zijn voor wie je bent geworden. Ze zouden dat het mogelijk net zo in het leven willen hebben gestaan, maar wisten niet beter. En hoe kun je iemand iets verwijten als het vermogen er niet is. Onmogelijk, dat kan niet anders.
Als je weer in de buurt bent wees van harte welkom voor kop koffie en een leuk gesprek.