Vroeg op een zomerse zaterdag ochtend vertrok ik per trein richting Zoetermeer om Elise Eekhout te interviewen. Even zag het er naar uit dat ik vertraging ging oplopen wegens een defecte locomotief te Eindhoven, maar niets was minder waar. In Den Haag had ik nog net een minuut de tijd om mijn reis voort te zetten per sprinter naar Zoetermeer.
Ofschoon het in de trein redelijk uit te houden was qua temperatuur door de airconditioning was het op station van Zoetermeer aangekomen een ander verhaal. Terwijl ik in het glazen viaduct mij naar de trap van de uitgang begaf zag ik Elise, die net was gearriveerd met haar bolide, een plekje opzoeken in de schaduw om de hitte te doorstaan.
Na een kort ritje naar haar huis werd ik voorgesteld aan haar man en de kinderen en viel mijn oog meteen op een groot schilderij met een afmeting van 100 bij 160 cm dat doet denken alsof je door de ogen van een insect je begeeft in een bloemenperk. Prachtige kleuren fleuren het interieur op, zowaar een echte eyecatcher waar je niet omheen kunt.
Eenmaal dichter bij het schilderij ontdekte ik teksten in hele kleine letters geschilderd, wel leesbaar van dichtbij maar voor mijn ogen onopvallend van ver af. Dit maakt het werk wel heel bijzonder, aldus mijn beleving ervan.
Onderwijl werd de tafel gedekt voor een lunch waar we met zijn allen aan deelnamen. De broodjes waren vers, dus dat ging erin als zoete koek en we leerde elkaar enigszins kennen waarbij ik iets over mijn levenspad vertelde om het ijs te breken, mocht dat er al zijn met deze tropische temperaturen. Na de lunch begon Elise haar verhaal te vertellen:
“Ik heb de kunstacademie gevolgd en had als student zo nu en dan wat klusjes als grafisch ontwerper. Daarom besloot ik in mijn tweede jaar mijn eigen bedrijf op te starten om ervaring op te doen met factureren, b.t.w. afdracht en alle andere niet creatieve werkzaamheden. In mijn derde jaar moest ik stagelopen, maar stagelopen in mijn eigen bedrijf was geen optie. Het was in 2001 in de periode van 9-11, het moment dat de Twin Towers waren in gestort in New York waardoor er geen werk was in mijn vak. Toch vond ik een ontwerpbureau waar ik tijdens mijn stage mocht werken aan mijn eigen opdrachten. Normaal betaald een stageplek jou, ik draaide het om en ik betaalde mijn stagebedrijf om daar mijn eigen werk te mogen doen. Niet gebruikelijk maar het ontwerpbureau had geen werk en mijn eigen eenmanszaak wel. Omdat ik wilde groeien keek ik naar wat mogelijk was. Na mijn opleiding ben ik met mijn eigen ontwerpbureau verder gegaan. In begin een lastige periode want er was weinig werk, alles lag plat. Maar ik dacht: het kan er alleen maar op vooruit gaan, en dat gebeurde dan ook.
Naast mijn grafische werk schilder ik graag, zoals je al hebt kunnen zien. Beide is leuk om te doen, en ook al lijkt het technisch een beetje op elkaar toch is het in de uitvoering anders. Werk ik op een computer met lagen die over elkaar heen gaan, gebeurt dat met schilderen net zo, echter met een verschil. Verf moet drogen, waardoor ik niet altijd meteen door kan gaan met mijn werk. Daarnaast is er nog een groot verschil in aanpak. Bij het grafisch ontwerpen ga ik met de klant in gesprek om duidelijk te krijgen wat hij wil weergeven of wil bereiken. Bij schilderen is er geen opdracht waardoor het soms lijkt dat dat makkelijker is, maar ik zoek altijd naar een thema als uitgangspunt. Dat is niet altijd even makkelijk, maar ik werkt echt vanuit m’n ziel, in plaats met een doordacht plan van aanpak.
Vaak zijn boeken een inspiratiebron voor me en ik vul dan ook het schilderij aan met teksten uit het boek. Het schilderij wat je net aandachtig zat te bekijken bijvoorbeeld is geïnspireerd door het boek “De kleine kapitein” van Paul Biegel. Het boek had ik ooit gelezen en ging over een stel kinderen die met een bootje op een eiland aanmeerde en hoopte dat ze daar heel snel zouden groeien zodat ze niet meer naar school hoefde te gaan, maar op dat eiland was alles al zo groot gegroeid. Ik vond het een prachtig verhaal. Achteraf zou het ook zomaar kunnen zijn gebaseerd op “Erik of het klein insectenboek”. Maar goed, het is natuurlijk aan ieder zijn fantasie hoe die ernaar kijkt. Een bloemist zou er misschien niet verder over nadenken dan dat het een prachtige decoratie is voor zijn bloemenzaak.
In de loop der tijd veranderde er een hoop, niet alleen op grafisch werkgebied maar ook in mijn privéleven. Waar ik eerst dag en nacht bezig was met deadlines te halen, wat ik overigens heerlijk vond, kan dat met kinderen niet meer. Ook die vragen aandacht natuurlijk, en dat is ook ontzettend leuk om te doen. Opdrachten gebeurden vroeger veelal met persoonlijk contact, tegenwoordig is het steeds meer online en per telefoon overleggen. Toen het Corona virus uitbrak vielen veel opdrachten weg op grafisch gebied en ik dacht: dit is misschien wel het moment voor mij om met mijn kunst verder te gaan. Ook hier zit er weer een stijgende lijn in. Leven kan ik er (nog) niet van, maar dat is een kwestie van tijd. Qua aantal uren dat ik erin stop is het onbetaalbaar maar het is ontzettend leuk om te doen en ik begin mede door Instagram steeds meer bekendheid te krijgen. Ik schilder zowel realistisch werk, als ook abstracte werken waarbij ik de kijker zijn fantasie de vrije loop kan laten gaan in wat hij erin ziet.
Dat iedereen iets anders ziet is duidelijk. Zo vindt mijn zoon bijvoorbeeld dit schilderij niet levendig genoeg, maar dat heeft een reden. Hij is kleurenblind waardoor de gebruikte kleuren geen contrast met elkaar vormen. Op mijn telefoon heb ik een app geïnstalleerd die het beeld vertaald naar iemand die kleurenblind is. Dan kun je goed zien dat in dit schilderij het oranje, geel en groen nagenoeg hetzelfde overkomt. Dadelijk zal ik je in mijn atelier de variant laten zien waar ik voornamelijk met blauw en roze tinten werk, wat veel meer tot de verbeelding spreekt van iemand die kleurenblind is.
Dat iedereen het anders bekijkt zie ik ook terug in de reacties op mijn foto’s op instagram. Wat ik bedoelde als een herfstbos werd voorzien van de tekst “The mysterious forest of human noise” een ander schrijft “de dode bomen die je schildert zijn de zielen van de overleden mensen”. Mijn missie met mijn kunst is dat ik mensen meeneem op reis naar hun eigen fantasie. Dus waar ik ooit mijn fantasie de vrije loop liet gaan terwijl ik aan het schilderij begon, zo is het nu de beurt aan de kijker om zijn fantasie de vrije loop te laten gaan om te kijken wat hij erin wil zien. Soms begin ik aan een schilderij zonder ook maar enig thema en loop ik op gegeven moment vast. Dan zet ik het aan de kant en weken later zie ik ineens wat het wil worden en wat ik eraan moet toevoegen. Zo ontstaat het schilderij vanuit mijn onderbewuste. Soms gebeurt er ook wel eens iets onverwachts met de verf waarvan ik denk: hoe heeft het kunnen gebeuren? Maar naderhand is het resultaat ontzettend gaaf. Zo is het eigenlijk ook met de kopers van mijn werk. Sommige komen, raken meteen verliefd op een werk en nemen het mee naar huis. Bij andere gaan we met een uitgezocht werk in het interieur kijken hoe het schilderij op zijn best tot zijn recht komt. Maar ik maak ook weleens een variant van een schilderij in net een andere maat of in andere kleuren omdat het dan toch beter op het interieur aansluit. Kom ik neem je mee naar mijn atelier boven op zolder, waar ik de ene keer vanaf een schildersezel verf en de andere keer lekker op de grond zit.”
Eenmaal boven aangekomen was ik onder de indruk van haar veelzijdigheid zoals blijkt uit de foto’s. Wat mij al eerder opviel lijkt het werk van afstand een gewoon schilderij maar als je naar de details gaat kijken is er van alles te ontdekken. Zijn het de stukken tekst, of de uitgelopen kleuren verf die in elkaar vermengd raken. Kortom het is en blijft fascinerend werk om te bewonderen. Elise bedankt voor je tijd en je bijzonder verhaal. Mooi om te zien hoe je je weg steeds weer opnieuw aanpast aan de situatie en niet bij de pakken gaat neerzitten. Ook dat vergt creativiteit, maar daar ontbreekt het je absoluut niet aan als ik je kunst bewonder.
Mocht ik een keer kapitaalkrachtig zijn maak ik zeker een afspraak met je. Het is voor mij Kunst met een grote K. Dat we nog veel van je mogen gaan zien, maar dat kan haast niet anders. Je hebt ongekend talent!
Websites: www.EliseEekhout.nl en www.2MAALEE.nl
Instagram: @EliseEekhout.painting
