Dat verhalen van andere mensen motiveert om mee te doen aan mijn project blijkt wel uit de kennismaking met Peter. Hij kent Paul van Veghel, welke ik eerder interviewde en dat sprak Peter aan om een afspraak met mij te maken. Op 20 oktober kwam Peter met zijn vrouw Grietje zijn verhaal doen, ik de koffie zij een heerlijke vlaai voor erbij. Hoe leuk kan het leven zijn?
Peter vertelt:
“Wat een leuk project heb je, het verhaal van Paul moedigde mij aan om ook deel te nemen aan het project. Paul is handig in maken van alles, ik ben theoretisch iets sterker maar om dingen in de praktijk te brengen, blijf ik lastig vinden. Zo vullen Paul en ik elkaar wel eens aan in het dagelijks leven, vanuit een mooie vriendschap, Enfin dat even terzijde, nu iets over mijzelf.
Ik ben Peter Kouwenhoven, inmiddels gepensioneerd douane ambtenaar. Ben geboren op 18 Juni 1950 en daardoor een Babyboomer zoals het in de volksmond genoemd wordt.
Mijn geboorte was wel bijzonder te noemen. Voordat mijn moeder zou gaan bevallen stond er een vrouw in een blauw gewaad naast haar, en die tegen haar zei dat ik een bijzonder kind zou worden, ook spiritueel gezien en als jongen op de wereld zou komen.
Mijn moeder was ervan overtuigd en kocht alleen maar jongens kleertjes voor mij. Haar omgeving zei wel eens, hoe kun je dat nu weten? Wat als het een meisje wordt? Mijn moeder zei dat voel ik intuïtief aan dat deze vrouw gelijk heeft. En zo was het dan ook. Dat ik anders dan anderen ben, zoals ik vaak gehoord heb, blijkt wel uit mijn verhaal. Ik kreeg dingen dingen voor elkaar die anderen niet lukten. Je moet het leven als een spel zien waarbij jij je eigen koers bepaalt. Dat intuïtieve heb ik tevens mee gekregen in mijn leven, maar ook hier kom ik nog op terug.
Je zou mijn leven kunnen indelen in drie periodes. Tot mijn 18e de was ik rooms katholiek.
Daarna heb ik tot mijn 43 ste in de occulte wereld geleefd, waarbij ik onder andere een opleiding volgde in Transcendente Meditatie , maar ook bij Corrie van Loon heb ik een opleiding gevolgd in de Omniscience en was bezig met horoscopen. In die periode heb ik nog in Paradiso gedanst met psychiater Jan Foudraine die een boek had geschreven: ‘Wie is van hout?’ een boek over de psychiatrische misstanden in onze maatschappij. In die periode ontmoette ik heel veel mensen van verschillende pluimage, waarbij spiritualiteit centraal stond.
Mijn derde periode is vanaf mijn 43e tot op de dag van vandaag, na een radicale Paulus bekering geweest. Mijn leven is daarna compleet veranderd.
Laat ik maar even bij het begin beginnen. In de periode dat ik Rooms katholiek was groeide ik op in een gezin van 4 kinderen. De lagere school bracht ik door op een jongensschool in Kerkrade, waarbij ik een jaar doubleerde, omdat ik nog niet schoolrijp was. Mij werd altijd verteld dat ik putjesschepper zou worden. Er waren destijds twee stromingen; of je ging de techniek in op de Ambachtsschool of je deed de meer theoretische stroming op de Mulo. Met techniek had ik totaal geen affiniteit en dus koos ik voor de Mulo. Wonder boven wonder slaagde ik in 1967 hiervoor, voor mij een pak van mijn hart. Vervolgens ging ik 3 jaar de HBS volgen. Ook hiervoor slaagde ik. Mijn ideale beeld was om leraar basisschool te worden, waardoor ik een uitstapje maakte naar de Kweekschool. Maar al snel kreeg ik het inzicht dat het een lijdensweg zou gaan worden. De theorie ging mij goed af, alleen de praktijk was weer een ander verhaal.
Via via werd mij de vraag gesteld waarom kom je niet bij de belastingdienst werken. Er waren 60 sollicitanten maar ik had een goede kruiwagen en een HBS opleiding, dus ik werd aangenomen. Er werd mij gevraagd of ik bezwaar had tegen nachtdiensten, en dat was mij op het lijf geschreven als nachtuil. Je verdient het meeste, je doet het minste en je hebt nergens last van. Wat wil je nog meer? Zo rolde ik uiteindelijk via een boventallige bezetting bij de belastingdienst de Douane binnen waar ik ook lid was van het Douanekoor Nederland. Vanuit de Transcendente Meditatie wist ik wel dat het hebben van een netwerk heel belangrijk is en met het Douanekoor kwamen we overal. Het hebben van connecties is vaak nog belangrijker dan het behalen van een diploma, is mijn ervaring.
Bij de overplaatsing was het in feite een ander pakje aantrekken en je had een nieuwe functie. Maar zo eenvoudig was dat niet voor mij, voor militaire dienst had ik een S5 destijds. Een wapen is voor mij een dodelijk iets waar ik toch wel morele bezwaren bij heb.
Pro-forma moest ik naar de douane opleiding, ofschoon ik eigenlijk al was geslaagd , maar mocht er nog niet te veel over loslaten, omdat ik nog “officieel” in de selectieprocedure zat. Tijdens de opleiding kreeg ik schietles, moest een wapenstok hanteren en een pet dragen. Van het dragen van die pet kreeg ik hoofdpijn en vroeg aan mijn leidinggevende of hij een briefje kon schrijven voor een ontheffing, en dat lukte hahahaha (Peter lacht)
Een soort gelijk trucje had ik op de lagere school ook uitgehaald, daar had ik vrijstelling voor gymnastiek, door een doktersverklaring. Het enige wat ik moest doen als de rest klaar was met de les was een beetje opruimen en ik had een zeven op mijn rapport voor gymnastiek. Voor mij is het leven een spel, maar je moet de spelregels kennen.
De schietles was ook niet echt een succes te noemen, zo waren mijn collega’s gevlucht naar de kantine, nadat ik een fout had gemaakt. Tijdens de nachtdienst moest ik wel het hele wapen een Walther P5 uit elkaar draaien en weer in elkaar zetten, dat was wel een leuke activiteit om de werkuren om te krijgen. Bij Koninklijk Besluit kreeg ik ook een ontheffing voor het dragen van een wapen. Daar was ik ook weer vanaf. Wel heb ik meegemaakt dat twee collega’s door de RAF werden doodgeschoten tijdens hun dienst in Kerkrade, waar ik op dat moment gelukkig niet bij was.
Toen de grenzen open gingen werd ik overgeplaatst naar kantoor. Daar zat ik aan de Douane Telefoon gekluisterd, onder andere vragen beantwoorden over invoerrechten. Dit waren teveel prikkels voor mij, het opzoeken en tegelijkertijd in gesprek zijn, ofschoon we tussendoor konden tafeltennissen onder werktijd.
Uiteindelijk ben ik na 34 jaar te hebben gewerkt met een goede regeling eruit gegaan. Ik had het voordeel dat ik heel wat hoog geplaatste personen binnen de organisatie kende, waardoor ik met praten meer geld heb verdiend dan met werken en kreeg een wachtgeld regeling.
Mijn rijbewijs halen was ook een hoofdstuk apart, 250 lessen gehad, zeven keer opgegaan voor mijn examen en ik begon met de eerste les die 8 gulden koste en voor mijn laatste les mocht ik 10 gulden neerleggen. Bij mijn derde examen trapte de examinator al meteen op de rem bij het verlaten van de parkeerplaats, omdat ik geen voorrang verleende. Ik zei nou dan stoppen we nu maar met het examen. Hij keek mij aan en zei, nee je moet nog drie kwartier rijden. Zelf vond ik dat zonde van mijn tijd, ik was immers al gezakt, dronk nog een glas limonade en vertrok weer.
Verder heb ik twee keer een uittredingservaring gekend in mijn leven. De eerste keer was tijdens een Transcendente meditatie bijeenkomst van een paar dagen op mijn kamer. Ik trad uit mijn lichaam en ik zag mijzelf en een kruis, met smaragden, diamanten etc, het was prachtig. De dag erna viel het mensen bij het ontbijt op dat er iets aan mij veranderd was, en ze vroegen wat er met mij gebeurd was, ik scheen te stralen
De tweede keer was na mijn bekering . Toen zag ik een ruw houten kruis voor mij waarna ik terugkeerde in mijn lichaam.
Ik heb een tante die inmiddels 103 jaar is en mij een wijze les meegaf. Ze zei tegen mij doe alles vanuit je hart, dat maakt het leven een stuk makkelijker. Alles wat je vanuit je verstand beredeneert zorgt voor keuzes die zich uiten in lichamelijke klachten. Ik leef mijn hele leven vanuit mijn intuïtie, ben altijd open naar mensen maar durf mij ook kwetsbaar op te stellen. Juist dat kwetsbare opstellen opent de harten van anderen , is mijn ervaring.
Mijn relaties verliepen allemaal anders. Willy mijn eerste verloofde, een hele lieve aanhankelijke vrouw leerde ik kennen tijdens dansles. Ze was verder gevorderd dan ik op dans gebied, dus voor mij niet alleen een geschikte danspartner. Zelf wilde ik dat ze ook Transcendente Meditatie ging volgen, maar dat werd haar door haar ouders verboden met de woorden als je dat gaat doen, kom je er bij ons niet meer in. Dus die relatie strandde.
Tijdens een van de ontmoetingen op de Transcendente Meditatie bijeenkomsten leerde ik een vrouw kennen die getrouwd was met een bank directeur, maar ze lag in scheiding. Met haar man had ik ook contact en die zei als jij voor mijn vrouw zorgt, zorg ik dat ze naar Limburg kan komen en regel ik wel een woning voor jullie. Mijn ouders waren al naar Ridderkerk verhuisd en hadden mij verzorgt achter gelaten in een flat. Toen ik mijn ouders ging vertellen dat ik ging verhuizen en ging samenwonen met een vrouw die 2 jaar jonger was dan mijn moeder schrokken ze toch wel even. Ze had een dochter. Mijn relatie erna was met een vrouw die nog nog carrière wilde maken in de ICT. Voor mij prima geregeld, zo deed ik het huishouden bij mijn werk als douanier en zorgde voor haar kroost, maar het was een platonische liefde die uiteindelijk geen stand hield.
Daarna heb ik mijn huidige partner Grietje leren kennen tijdens een vakantie in Israël.
Ik was op vakantie na genezen te zijn van een bacteriële infectie waarbij men mij ten dode had opgeschreven. Tijdens dat proces heb ik aan de Here gevraagd, als ik beter wordt dan wil ik naar Jeruzalem gaan en daar mijn rugzak met alle ballast uit de occulte wereld achterlaten. Samen met een vriend uit die occulte wereld maakte ik de reis en ik doneerde 500 gulden aan het blad ‘De stem in de woestijn’ dat wij als douane altijd kregen. De vriend waar ik mee zou gaan ging de dag van te voren nog door zijn rug en kon de dag voor we zouden vertrekken nog naar de chiropractor. Een dag later zaten we in het vliegtuig. Dat is toch ook wel heel bijzonder te noemen, vind je niet?
Onze eerste ontmoeting was tijdens een bijeenkomst van “Christenen voor Israel’ waar het reisgezelschap bij elkaar kwam om de reis te bespreken. Ik zat naast Grietje en zei tegen haar we komen elkaar nog wel tegen, en zo was het.
Ik leerde haar echt kennen aan de Davidtoren in Jeruzalem. Ik was heel open naar haar toe en ondanks dat ik 13 jaar ouder ben dan haar, voelde ik wel meteen dit wordt mijn vrouw toen ze haar hoofd op mijn schouder legde.
Ik vertelde nadien mijn vriend het verhaal en zei ik heb vandaag mijn vrouw leren kennen waarmee ik ga trouwen. Mijn vriend reageerde vrij nuchter met de woorden of ze dat zelf ook wist, maar volgens mij niet, maar ik wist het wel. Grietje kwam uit Drenthe en ik was pas bekeerd, en voor mij kon Grietje als Neonatologie Verpleegkundige mij als baby in het geloof laten aansterken . Zo is onze relatie gegroeid. We zijn in Brunssum gaan wonen maar wat ook heel bijzonder was, toen we ons huis kochten verscheen er een dubbele regenboog. Sindsdien danken we dagelijks voor de zegeningen in ons leven en vertrouwen er op dat de Here God voor ons zorgt. Inmiddels zijn we 27 jaar gelukkig getrouwd.
Peter dank je voor je bijzonder verhaal met ons te delen. Ik deel je mening dat intuïtie je kompas is voor je zijn en alle beslissingen die je neemt vanuit de ratio, kunnen je in andere posities brengen, dan je mogelijk zou willen. Kijk naar je eerste relatie, waar je wilde dat je partner ook deelnam aan de occulte wereld, en uiteindelijk de relatie strandde.
Grietje heb ik ook mogen ontmoeten tijdens ons gesprek bij mij thuis, ofschoon ik je vorige partners niet ken, kan ik wel beamen dat je er wat moois voor terug hebt gekregen. Waar deuren dicht gaan, gaan andere weer open. Gun jullie nog een prachtige tijd samen in hopelijk goede gezondheid en wellicht tot ziens.