Beide dames heb ik ooit ontmoet tijdens een workshop van Roy Martina. Ze vroegen mij om foto’s te maken voor hun gezamenlijke website Lefhebben.online, waarin ze missieondernemers willen helpen om meer zichtbaar te zijn. Nadat we een kop koffie hadden gedronken nabij het station in Den Bosch zijn we met zijn drieën op pad gegaan om wat foto’s te maken. Het was gezellig en leverde mooie beelden op die ik heb vereeuwigd op de gevoelige plaat. Na ongeveer twee uur besloten we te gaan lunchen en greep ik de gelegenheid om beide dames te interviewen. Jeanine ging van start:
“Lichter leven is mijn motto. Ik heb mij jaren lang gericht op anderen en altijd een bepaalde zwaarte gevoeld. Ik werd geleefd zonder te realiseren wat ik zelf leuk vond en ik voelde mij niet vrij. Het keerpunt kwam toen mijn beide ouders in ruim een jaar tijd plotseling overleden. Ik wilde van die zwaarte af en ontdekken wat ik nu echt wilde. Ik kwam in aanraking met klankschalen en ik wist meteen: dit past bij mij. Tijdens een retraite op Bali in 2009 werd mij een reading gegeven en ik kreeg te horen dat klank heel belangrijk was voor mij. Maar ook werd mij de vraag gesteld: er is nog iets dat belangrijker is, weet je wat dat is? Ik dacht in een flits: “spiritueel coach, maar wat is dat en ja dat is toch niks”.
In 2018 kwam dat weer heel erg in mij naar boven. Vroeger had ik een massage praktijk en ik volgde cursus na cursus om ook de zwaarste gevallen aan te kunnen, maar dat wilde ik eigenlijk helemaal niet meer. Ik wilde luchtigheid en een lichter leven leiden maar wilde wel mijn verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven. Ik wilde meer innerlijke vrijheid , los van mijn overtuigingen dat ik niet goed genoeg zou zijn, dat ik het niet kan. Dat was een lange weg waarbij ik veelal mijn eigen weg heb gevonden omdat ik ‘niemand tot last wilde zijn’. Ik deed dat door boeken te lezen, veel mediteren en workshops volgen. Ik ontdekte dat er nog blokkades waren die mij belemmerde om goed te functioneren. Tijdens een familieopstelling werd mij dat duidelijk. Al die tijd droeg ik de pijn en het lot van mijn opa en vader, dat was de zwaarte die ik al die tijd voelde. Middels hypnotherapie heb ik dat stukje ook dan terug geven aan de overleden familieleden, simpelweg omdat het niet bij mij hoorde en mij blokkeerde.
Als je je belemmeringen die zich vaak uiten in emoties, herkent, erkent en accepteert dan kun je ze daarna loslaten.
Nu ben ik zelf hypnotherapeut en (klank)healer, zodat ik nu ook andere ermee kan helpen. Dit was mijn weg naar een lichter leven en hierover heb ik ook een boek geschreven: IN 10 STAPPEN LEVEN VANUIT JE HART. Het geeft je inzicht in het maken van bewuste keuzes, waardoor je meer innerlijk rust ervaart en je leven een stuk lichter wordt.”
Nadat Jeanine haar verhaal had gedaan was de beurt aan Veronika om haar verhaal te delen.
“Als kind al was het duidelijk dat ik altijd mensen graag hielp. Het verbaasde dan ook niemand dat ik verpleegkundige werd. Tijdens de opleiding kwam ik er al snel achter dat je in het ziekenhuis niet echt mensen beter kunt maken. Maar waarom, dat wist ik toen nog niet. Na mijn opleiding besloot ik om in een revalidatiecentrum te gaan werken. Het was kleinschalig en ik had veel contact met mensen en dit sloot iets meer aan bij mij. Maar op een gegeven moment wilde ik toch terug naar het ziekenhuis en werkte ik als operatieassistente. Maar het ziekenhuissysteem paste toch niet zo goed bij mij. Ik wilde graag iets anders doen.
Toen ik mijn man op wintersport leerde kennen (ik ben zelf Oostenrijkse en hij is Nederlander, besloot ik naar Nederland te komen en kreeg ik de kans iets anders te gaan doen, iets voor mijzelf.
Tassen was altijd wel mijn ding, maar van welke vrouw niet? Als ik een leuke tas ergens zag dan was de verleiding groot om hem mee naar huis te nemen. Dus ja, waarom niet een tassenwinkel beginnen? Zo gezegd zo gedaan. Mijn man had een winkelruimte en ik kon beginnen. Ik haalde mijn benodigde diploma’s en ben begonnen met een tassenzaak. Ik ben klein begonnen en al snel was het dé tassenwinkel van Tilburg.
In de bloei van mijn leven in 2002 kreeg ik de diagnose kanker en toen leek het alsof mijn wereld instortte. Voor mij de zwartste dag in mijn leven. Ik wist vanuit mijn achtergrond wat het betekent om dit traject te doorlopen. Wat dat betreft wist ik wat mij te wachten stond. Maar ik wist niet hoe het is om ziek te zijn en dat herstel zo eenzaam en confronterend was. Het herstel duurde veel langer dan ik had gedacht. Ik heb toen mijn winkel verkocht en kreeg zo ruimte en tijd om te herstellen. In die periode ben ik mij gaan afvragen waarom worden we ziek? Wat is de zin van ziek zijn? Wat kan ik hieruit leren? En wat kun je echt doen om beter te worden? Ik heb mij de jaren erna hier helemaal in verdiept en geleefd en deze inzichten heb ik gedeeld in mijn boek ‘IN 10 STAPPEN VERTROUWEN NA ZIEKTE – Geloof in je kracht en bouw aan een gezonde toekomst’. Ik richt me nu als Health-Coach op meer begrip en aandacht voor herstel, zodat je weer vertrouwen krijgt in jezelf en in een mooie toekomst.
Nadat beiden hun persoonlijke missie gedeeld hadden vertelden ze nog enthousiast over hun plan om vrouwelijke kennisondernemers te helpen om hun missie te delen en beter zichtbaar te worden. Veronika en Jeanine willen met hun kennis en ervaring graag bijdragen om vrouwen krachtiger te maken en meer zelfvertrouwen te geven.
We kwamen tot een gezamenlijke conclusie dat iedereen zijn weg heeft te vinden en dat iedereen uniek is. Je kunt emoties wegstoppen, maar uiteindelijk zal het je ziek maken, het merkwaardige is echter wel dat je daarvoor eerst in een dal moet komen.
We dronken nog een glas Cava als afsluiting op een leuke periode samen en Veronika gaf mij een exemplaar van haar boek. Nadien heb ik het uitgeleend aan een vriendin die ook te kampen heeft gehad met kanker en volgens de doctoren eigenlijk niet meer zou kunnen leven. Zo zie je maar dat we elkaar ieder op onze manier elkaar kunnen helpen.
Mooi om te zien dat beide vrouwen nu in hun kracht staan en daarmee anderen kunnen helpen.
Laat ik jullie hier veel succes mee wensen, maar dat kan haast niet anders dan slagen. Aan jullie positieve uitstraling zal het zeker niet gaan liggen.
Nogmaals dank voor deze mooie ontmoeting en leuke dag, kijk er met plezier naar terug.