Tijdens een van mijn ont-moetingen kwam ik in gesprek met V.V.V. (Veelzijdig Vrijgevochten Vrouw) moeder van Fynn en vrouw van Rob. Janet die mij als gids meenam in haar leven. Nadat we samen de lunch hadden gegeten, nam Janet mij mee om een stadswandeling te maken terwijl ze vertelde over haar leven.
“Mijn jeugd was niet bepaald florissant te benoemen. Ik groeide op vlak bij Berlijn (Oost) als kind van twee mensen die nog geen ouders wilden worden. Mijn moeder raakte zwanger van mijn vader, die in eerste instantie zich niet wilde binden. Echter op aandringen van zijn moeder werd hij gewezen op zijn verantwoordelijkheid en er ontstond toch een huwelijk tussen mijn ouders. Erg goed verliep dat huwelijk niet en mede door de armoede die er heerste, in combinatie met alcohol, liepen spanningen vaker thuis op. Uiteindelijk heeft dit tot een breuk geleid tussen mijn ouders.
Ik groeide op in een arm gezin, ofschoon eten was er altijd wel. We waren zelfvoorzienend in onze primaire levensbehoeften qua eten. We hadden een stuk land waar we fruitbomen en groenten lieten groeien om vervolgens te consumeren. Verder hadden we kippen die ons dagelijks van eieren voorzagen, verser konden we het niet hebben. Een varken trokken we jaarlijks op om uiteindelijk in de pan te belanden. Toen was er nog geen keuringsdienst van waarde en was dit heel gebruikelijk.
Luxe was er totaal niet, zo kan ik me herinneren dat het 10 jaar duurde dat mijn ouders hun eerste tweedehands auto konden aanschaffen van hun gespaarde geld. Vakantie kenden wij niet. Kleding werd gewoon ook door andere gedragen, eigenlijk een vorm van een circulaire recycling, zoals we dit tegenwoordig noemen. Dus er was geen onderscheid in kleur qua kleding zoals dat een tijd gebruikelijk was, roze voor meisjes blauw voor jongens. Met speelgoed was het eender. Je speelde met wat er was, er was niks anders, in feite waren we toen al gender neutraal te noemen.
De relatie tussen mijn ouders(stiefvader) verliep niet altijd vlekkeloos waardoor ik veel van huis weg was om mijn eigen weg te ontdekken in het leven. Op school was ik niet geliefd vanwege mijn uiterlijk en werd hierdoor veel gepest. Hierdoor ging ik vaker om met kinderen die een aantal jaren ouder waren dan ik in de naschoolse activiteiten. Echte vriendschappen kende ik niet in die tijd. Als kind was ik wel erg creatief, en uitte dat in kleding maken, tekenen, gedichten schrijven en schilderen. Of dit een uitlaatklep was voor mijn verdriet weet ik eigenlijk niet, op die leeftijd ben je er niet zo van bewust.
Mijn opleiding tot schoenmaker heb ik in Dresden gevolgd. Ik dacht eerst nu krijg ik het beter, maar er werden strenge regels gehanteerd waardoor ik mijn beeld snel bijstelde. Met 17 ging ik op mezelf wonen en werkte ik in de Horeca. Eindelijk vrij! en dat niet alleen omdat de muur was gevallen.
De liefde bracht mij naar Nederland. Relaties waren niet altijd succesvol in mijn leven en hielden dan ook niet stand. Momenteel ben ik voor de derde keer getrouwd en dat is ook de laatste keer. Ik weet nu pas hoe het is om gelijkwaardig in een relatie te staan vol liefde, vertrouwen en wederzijds respect. We wonen ieder apart, zijn getrouwd onder huwelijkse voorwaarde, dus ieder dopt zijn eigen boontjes.
In vorige relaties schikte ik me vaker naar de partner en cijferde mijzelf hierdoor weg. Mijn lichaam was daar een goede indicator voor. Momenten van depressieve gevoelens, burn-out, mentale en fysieke mishandeling, armoede en eenzaamheid zijn mij dan ook niet vreemd.
Mijn grootste wens was wat bij te kunnen dragen aan de medemens, vanuit mijn eigen ervaringen in het leven. Wat is er mooier dan te zorgen dat een ander een beter leven krijgt en niet zo lang hoeft te worstelen als ik dat heb mogen doen? Dit was de doorslag qua motivatie voor mezelf om nu eindelijk een opleiding tot Professioneel Leadership Coach in Breda te gaan volgen. Een hart ging open en ik kwam langzaam tot bloei. Voor mijn gevoel begon mijn leven pas op mijn 39ste!
In mijn beginperiode van Nederland ben ik werkzaam geweest in de schoonmaak, in regenpak met hoge druk reiniger een slachterij schoonmaken, er moest gewoon geld naar binnen komen. Later vond ik een baan in een winkel en ging alsnog weer studeren. Met mensen om gaan is echt mijn ding.
Inmiddels heb ik een eigen coaching bureau waar ik ook ambulante hulp bied en samenwerk met gemeentes vanuit de WMO. Mijn werkzaamheden zijn heel breed. Voor mij voelt het niet als werk. Ik sta elke dag nog steeds met een glimlach op om anderen de ondersteuning te bieden die ze nodig zijn. Dat dit wel veel administratieve rompslomp met zich meebrengt is de minder leuke kant van mijn vak, maar goed niet alles is even leuk in het leven, en ergens ook maar goed.
Als ik zie dat ik mensen weer in hun kracht heb gezet en ze een duwtje in de juiste richting heb gegeven dan geeft mij dit een enorme voldoening en is eigenlijk onbetaalbaar.
Naast mijn bedrijf heb ik nog een stichting opgericht VIV, waarbij we als ondernemers maatschappelijk iets bijdragen aan de minderbedeelde. Zo leggen we samen geld bij om vervolgens weer iemand in zonnetje te kunnen zetten. Dit doe ik samen met geweldige vrijwilligers uit Steenwijkerland.
Ik heb een hele lange weg bewandeld om mijzelf te bevrijden van de belemmeringen op mijn pad waardoor ik nu sinds enkele jaren steeds meer in mijn kracht kom te staan en dat ook weer uitstraal naar de wereld om mij heen. Ik ben dankbaar deze persoonlijke groei te hebben meegemaakt en wil mijn kennis dan ook graag overdragen aan andere die worstelen in hun leven.Ik coach en begeleid niet via de gangbare methodes, maar verdiep me in de mens om te kijken wat aansluit bij die persoon, ieder mens is immers uniek.”
Onderwijl Janet mij dit allemaal vertelde tijdens de wandeling door de stadskern van Steenwijk vertelde ze me ook het een en ander over het leven in Steenwijk en liet mij wat bezienswaardigheden zien.
Doordat we veel raakvlakken met elkaar deelde was ze ook erg geïnteresseerd in mijn levenspad en gaf ook mij adviezen mee waar ik wat mee kan. Het werd eigenlijk een wandeling die ons samen door ons leven heen bracht waar we van elkaar iets mochten leren. We hebben nadien bij een glas wijn hierover verder doorgepraat alvorens ik de reis huiswaarts weer inzette.
Janet dank je voor je openhartigheid, ik heb je mogen leren kennen als een mensen mens die erg geïnteresseerd is in de medemens, met een zeer groot empathisch vermogen en die verder kijkt dan alleen problemen maar in staat is zaken vanuit een ander perspectief te zien, zowel bij zichzelf als bij andere. Janet je bent een pracht mens!