Ofschoon ik van mening ben dat politiek slechts een vertragende factor is voor de algemene ontwikkeling van de mensheid, krijgt iedereen die iets wilt vertellen over zijn leven podium in mijn project, en gelukkig zijn er ook mensen met het hart op de goede plek die zich positief inzetten voor de samenleving. Deze keer Peter aan het woord:
“Voor wie mij nog niet kent, ik ben Peter Pauwels en ben nu 62. Afgelopen vier jaar was ik raadslid voor het CDA in Heerlen waar ik mijn hele leven al woon en wil blijven wonen. In de tijd dat ik raadslid was heb ik wel wat voor de stad kunnen betekenen. Zelf heb ik een actieve houding. Zonder dat gebeurt er niets, is mijn insteek.
En ik ben niet alleen actief als raadslid, maar werk ook als vrijwilliger bij Parc Imstenrade, waar ik me voornamelijk op cultureel vlak bezig hou. Denk dat aan organiseren van exposities, maar heb ook onlangs een tuinbeeld van een ‘dikke dame’ gerestaureerd. Heerlenaren kennen het beeld vast wel, het stond bij de rotonde schuin tegenover het Thermenmuseum.
Dit zorgt voor een leuk en gevarieerd leven voor mij, waarbij ik het fijn vind als ik resultaten zie ontstaan en daardoor een dankbare taak.
Zelf woon ik in de wijk Palemig waar ik actief ben als secretaris van de wijkraad. Volgend jaar hebben we jubileum, 40 jaar wijkraad Palemig. Het is wel een uitdaging om de club bij elkaar te houden. Het vinden van nieuwe bestuursleden is vaak een probleem.
Zelf ben ik nu bezig voor een AID (een draagbaar apparaat dat het hartritme weer kan herstellen bij een hartstilstand door middel van een elektrische schok) in verschillende wijken op te hangen. Ik kan zo een toestel krijgen voor Palemig, mits ik genoeg vrijwilligers krijg om een cursus te volgen die een dagdeel duren. En dan komen we weer bij het probleem, waar haal je de vrijwilligers vandaan?
Zelf doe ik dat door overal briefjes uit te delen.. Voor zo’n apparaat moet je over een netwerk van ongeveer 15 vrijwilligers beschikken. Het is hard trekken om die te vinden, maar als ik dat dan bereikt heb dan denk ik dat heb ik toch maar mooi geregeld. Overigens ik zoek nog vrijwilligers.
Privé heb ik een zwak voor oude motoren die ik graag rijd. Hoe ouder hoe mooier.
Mijn favoriete merk is een BSA.
Het aantrappen van zo’n motor heeft iets nostalgisch en geeft letterlijk en figuurlijk een kick! Als hij wil starten, rijd ik graag met de motor door ons prachtige heuvellandschap. Heerlijk om zo je hoofd vrij te maken. Gelukkig zijn er nog mensen die er verstand van hebben om zo een motor te reviseren, mocht dat nodig zijn. Zelf heb ik daar niet al te veel verstand van en ook niet de apparatuur bv wanneer iets op een draaibank moet worden gemaakt. Maar goed, ieder zijn specialiteit waardoor je samen naar het eind resultaat werkt.
Als echte Heerlenaar zit ik ook bij de carnavalsvereniging ‘de Winkbülle’ waar ik mij inzet voor het mee organiseren van de optocht. Door Corona afgelopen twee jaar kwam dat helaas te vervallen. Wel hebben we dit jaar een alternatieve optocht gelopen met de vereniging waarbij we karakteristieke Carnavals elementen tijdens de wandeling passeerden.
Als je zelf wat meer kennis van de stad hebt kun je mensen ook andere dingen van de stad laten zien, die de meeste niet weten. Zo weet ik iets te vertellen over de verdwenen grafstenen van de Pancratiuskerk. Iedere kerk had in het verleden de traditie om mensen te begraven in de kerk zelf, zo dicht mogelijk bij Onze Lieve Heer. Je ziet dat wel eens in oude kathedralen waar hardstenen platen met teksten op staan gegraveerd als vloer. Vaak uitgesleten omdat er door de eeuwen heen veel mensen over hebben gelopen. De Pancratius kerk had dat vroeger ook, maar deze werden ooit vervangen door een nieuwe vloer waardoor de oude grafstenen verdwenen voor andere doeleinden. In de Gasthuisstraat ligt nog een stuk van zo’n steen: die vormt een stoepje van een woonhuis. Dus tijdens de wandeling ging ik erop staan en stelde de vraag of men zich kon voorstellen dat ik boven op een grafsteen stond. Verbaasde gezichten dus. Ik vertelde toen het verhaal erbij. Dat zijn dan de leuke dingen om te delen met elkaar. Zelfs de directeur van het stadsarchief wist dit tot voor kort ook niet.
Dat zijn dan de leuke dingen, ofschoon ik mij ook realiseer dat het onmogelijk is dat iemand alles weet. Maar juist door kennis te delen kan het verhaal verder verteld worden.
Op dit moment ben ik druk met het behalen van mijn voorkeursstemmen, waarbij ik een persoonlijke aanpak verkies. Vandaar dat ik nu even bij jou langskom om mijn verhaal te vertellen. Zelf wil ik mij niet opdringen maar vraag je om even mijn boodschap te lezen. Geen ‘universele’ beloftes, maar gewoon wat ik heb gedaan voor de mensen in de stad. Sluit het bij jou aan, dan kan ik het waarderen als je op mij stemt, maar heb je zelf een andere voorkeur, dan moet ook dat kunnen is mijn beeld van een democratie.
Ik sta voor iedereen klaar en help waar ik helpen kan, maar hoop dat ik genoeg stemmen krijg om mijn raadslid schap voort te kunnen zetten de komende vier jaar. Mijn karwei is nog lang niet af.” Hiermee sloot Peter zijn verhaal af en ik gaf hem nog een kop koffie.
Peter ik weet dat een van onze vorige ministers van jouw partij zich niet zo populair heeft gemaakt onder een bepaalde populatie van de Nederlandse bevolking, waardoor de partij mogelijk zetels heeft verloren. Toch hoop ik dat mensen ook zien dat er in de partij ook oprechte mensen zijn die zich inzetten voor de samenleving, waar jij voor mij een voorbeeld van bent, zover ik je ken. Hoop dat mensen dat verschil ook kunnen nuanceren en hoop dat je je raadslid schap een vervolg mag geven.