Reis ik normaliter het land door om in gesprek te gaan met mensen, mocht ik deze keer Ilsa bij mij thuis ontvangen. Nadat we met elkaar kennis hadden gemaakt, onder het genot van een warme drank van de bekende bruine boon, vergezeld met mijn eerste eigen gebakken appeltaart begon Ilsa haar verhaal te vertellen.
“Volgens mijn moeder was ik van kinds af aan heer en meester in het zijn. Erg opgewekt en vrolijk. Dit veranderde rond mijn 12 de levensjaar, ook wel bekend als de pubertijd. In deze periode werd ik heel opstandig. Mijn vader is weg gegaan toen ik drie was. Hij was altijd heel minimaal aanwezig en maakte beloftes die hij bijna nooit nakwam. Mijn acht jaar oudere broer was ook heel confronterend en scherp van geest, en hij kon heel snel linken leggen. Maar goed als je acht jaar jonger bent ben je nog niet zover ontwikkeld om alles te begrijpen, later is dat wel goed gekomen.
Rond mijn zevende reed ik paard, waarbij ik best wel wat wedstrijden had gewonnen het was mijn lust en mijn leven, ging nergens anders heen in mijn vrije tijd.. sloeg zelfs ervoor met liefde de Efteling af…
In mijn pubertijd, je voelt het al aankomen, veranderde ik in iemand die deed ik waar ik zin in had en luisterde naar niemand. Kort samengevat kwam het erop neer, dat het resulteerde in stappen, drinken om mijn grenzen en het leven te ontdekken.
Destijds had ik een vriendin maar die wilde niet naar een houseparty, maar ze wilde wel drugs gaan gebruiken, waar ik dan weer op tegen was. Uiteindelijk kwamen we tot een compromis. Als ze met mij naar een houseparty zou gaan zou ik met haar keer drugs gebruiken. Kan je vertellen daar ging het hek van de dam af en we gingen helemaal los. Zo erg dat ik 6 weken Australië, inclusief stage heb afgeslagen.
Om eerlijk te zijn ik heb daar wel super veel plezier in gehad en ontzettend veel geleerd ofschoon op gegeven moment kom je jezelf wel tegen, doordat je te weinig slaapt en nachten over slaat. Hierdoor werd het niet alleen voor mijn omgeving, maar ook uiteindelijk na lange tijd voor mezelf onverdraagzaam.
Na zo een nacht stappen gingen we altijd wel ergens bij iemand thuis zitten. In dat soort momenten deed iedereen wel een keer zijn verhaal, waarbij het opviel dat iedereen problemen heeft als rode draad door het leven. Het zette mij aan denken met de vraag waar gaat het dan mis bij deze mensen? Om mijzelf de vraag te stellen waar het bij mij mis ging, kwam later pas. In vergelijking met de verhalen die ik hoorde had ik eigenlijk een heel zorgeloos leven. Ik had een hele lieve moeder en een lastiger maar wel goede broer, een afwezige vader waar je ook geen last van kon hebben, waardoor ik de problemen van andere dus veel dramatischer opvatte. Ik heb toen wel besloten daar iets mee te willen gaan doen, te meer daar ik heel wat reddeloze gevallen de afkickkliniek in heb zien gaan, of zelfs het met de dood bekochten. Dat raakte me enerzijds, terwijl anderzijds heeft het me juist ook gevormd.
Dat heeft er voor gezorgd dat ik zelf niet verslaafd raakte want ik gooide alle drugs na het weekend weg. Dat was een standaard procedure bij mij ter afsluiting van het weekend, net als het voor andere tandenpoetsen is voor slapen gaan.
Dit bracht mij tot inzicht dat ik met moeilijk opvoedbare kinderen wilde gaan werken, later stelde ik dat beeld bij want ik was van mening dat het lastige gedrag ontstond aan een voorafgaande gebeurtenis. Dus hoe eerder je erbij bent, des te groter is de kans van slagen, werd mijn nieuwe invalshoek.
Maar goed op gegeven moment kreeg ik een vriendje, achteraf een vreselijke kerel, dat was mijn les in het leven, achteraf. In begin was het contact hartstikke leuk, we gebruikte beide drugs, gingen toeren op de motor, maar zijn gebruik beperkte zich niet alleen tot de weekenden, maar ook door de week. Dit zorgde voor frictie en ontaarde in huislijk geweld, waardoor ik uiteindelijk weg ben gegaan toen ik aan mijn strot in zijn handen in het trappengat hing. Het was het moment dat ik overtuigd was, als ik nu niet weg ga beland ik in het ziekenhuis.
Toen ik de deur uitliep realiseerde ik me eigenlijk pas hoe bang ik voor hem was, eerder was ik mij daar niet van bewust.
Het zette mij aan nadenken over mijzelf, hoe dat dan wel niet zat. Hij was altijd uit op ruzie en ik was heel creatief om dat te ontwijken. Maar voor hem was het een ‘must’ om ruzie te maken. Doordat we elkaar goed kende wist hij mij heel goed te pakken op mijn zwakke plekken. Hij drukte net zo lang op mijn kwetsbare triggers totdat hij de goede had gevonden, waardoor ik ontplofte.
Eenmaal weg, ben ik acuut gestopt met drugs te gebruiken en kreeg ik met enige regelmaat paniek aanvallen, meestal in een cyclus van 6 weken. Ik ontmoette iemand die meditatie cursussen gaf in kleine groepen van zes mensen maximaal. De meeste waren rond de veertig, vijftig en ik was toen 25 jaar. Dat vond ik toen hele bijzondere ervaring. Hun waren bezig met hun levensissues, en ik dus ook, alleen iets eerder.
Daar ontstond weer een nieuw inzicht. Wat zijn mensen toch goed om bagage op bagage op bagage te stapelen. Ik was zo dankbaar om op deze leeftijd al dit inzicht te hebben, waardoor ik mij kon ontdoen van mijn eigen bagage, in plaats van blijven opstapelen.
Het was een openbaring voor mij om naar mijn eigen dingen te gaan kijken en te realiseren hoeveel invloed je hebt op je eigen leven.
Met mijn inmiddels ex kwamen we in de transportwereld terecht met ons eigen bedrijf dat uiteindelijk resulteerde in een fiasco, zowel op zakelijk als rationeel gebied, waardoor ik met schulden afstand nam van beide. We hadden wel een opdrachtgever waar we altijd voor werkte die mij een baan aanbood op zijn kantoor. Hierdoor kon ik de schulden afbetalen en kreeg ik de ruimte om te gaan studeren.
Toen dacht ik het is nu of nooit. Ik begon met een opleiding medische basiskennis, waardoor je daarna mensen kon helpen die het via het ziekenfonds vergoed kregen.
Zelf was ik gefascineerd geraakt hoe het lichaam werkt, en als je dan kijkt hoe de planeten de zon de maan met elkaar in verbinding staan dan zou het mij niet verbazen als het met elkaar verbonden is. Op moment dat ik mijn examen had afgerond en mijn diploma kreeg besloot het ziekenfonds de regels te gaan veranderen, waardoor ik er vrij weinig mee kon in de praktijk qua geld verdienen.
Het werd namelijk voor de patiënten niet meer vergoed door de zorgverzekeraar .
Dit lijkt wel een rode draad door mijn leven. Ik begin iets en dan is het klaar. Daarna ben ik maar begonnen aan een psychosociale basis opleiding, gevolgd door de opleiding voor energetisch therapeut.
Door de meditatie werd ik me ervan bewust dat er wel degelijk meer is tussen hemel en aarde, dan wij zo kunnen waarnemen. Er ging letterlijk een wereld voor mij open en het werd mij duidelijk dat het de bedoeling is mensen te gaan helpen met alles wat ik heb meegemaakt en daaruit heb mogen leren.
Doordat ik de gave heb om mensen te kunnen aanvoelen wat hun mankeert, is dat soms wel eens irritant, vooral als ik in een supermarkt liep, kwam ik vaker met hoofdpijn of een ander kwaaltje naar buiten.
De opleiding energetisch therapeut zorgde voor mij voor inzichten om onderscheid te kunnen maken wat is van mij en wat is van de ander? Daarna volgde ik de kindercoach opleiding. En daar zat ik dan met mijn behaalde papieren met de vraag. Wat ga ik doen als ik iemand tegenover mij heb zitten met een trauma? Dat hadden ze me niet geleerd. Dus zou ik toen een praktijk zijn begonnen dan zou ik mensen aanhoren en doorverwijzen. Ik had zelf nog wat te leren.
Zelf had ik wel een beeld erbij dat ik mensen inzichten kan meegeven om mee aan de slag te kunnen gaan, waardoor ze uiteindelijk zelf hun probleem aan konden pakken en oplossen.
Ik ben in Scherpenzeel de opleiding psychodynamisch therapeut gaan volgen. Ik wilde hier graag een goede “gereedsschapskist” meekrijgen om iedereen te kunnen begeleiden, maar ik kreeg een schatkist.
Ze werken onder andere vanuit hypnose waarbij ze vanuit je bewustzijn met je onderbewuste kunt communiceren op moment de hersenen zich in een theta stand bevinden, dezelfde stand als je mediteert of in slaap dreigt te vallen. Het voordeel hiervan is je kunt terug naar de oorsprong van het probleem waardoor je het heel snel kan oplossen. Het hoeft niet eens van dit leven te zijn maar kan ook iets van vorige levens zijn. Eerst inventariseer je het probleem en wat eronder zit en bespreekt wat je wilt bereiken, om het vervolgens toe te passen als leidraad om het aan te pakken.
Dit is zo gaaf om te doen. Wat ik ook heb ontdekt is dat alle lichamelijke klachten zijn aanwijzingen van jezelf, naar jou eigenlijke kern. Met deze aanpak kun je met mensen terug naar de essentie van wie ze daadwerkelijk zijn. Hierdoor kwam dan weer mijn hamvraag terug ga ik met kinderen of volwassenen werken? Uiteindelijk maakt het voor deze aanpak wezenlijk geen verschil.
In den Bosch startte ik mijn eigen praktijk en ging opzoek naar een passende naam en logo.Ik zocht iets met diepere betekenis was goed bij mij en mijn pad past.
De naam Mera-ki werd het, hetgeen betekend: De ziel, creativiteit of liefde die ergens in gestopt is; de essentie van jezelfm, die je stopt in alles wat je doet.
Mijn logo is gebaseerd op de gulde snede/fibonacci omdat vanuit de kleinste zaadjes die er geplant worden de mooiste dingen kunnen groeien en dat is precies wat ik iedereen gun als ze aan zichzelf aan de slag gaan. Fibonacci zit in ons DNA en is eigenlijk de taal van de ziel en als je naar je ziel leert luisteren, wordt alles duidelijk en verklaarbaar.
In Den Bosch heb ik veel mensen mogen begeleiden op een doeltreffende manier. Inmiddels zijn we verhuisd naar Kessel alwaar we een opknappertje gekocht buitenaf. Het gebouw wat mijn praktijk gaat worden wonen we nu in en zodra het woongedeelte af is naar onze wensen, gaan we wederom verkassen. Door de verhuizing en stagnatie van de verbouwing staat mijn praktijk op dit moment op een laag pitje, gelukkig staat het niet stil maar hoop snel mijn praktijk verder vorm te geven met een nieuw netwerk waardoor ik mijn talenten verder kan laten uitkristalliseren.”
Hiermee sloot Ilsa haar verhaal af.
Ilsa ik heb je mogen leren kennen zoals je moeder je omschreef, een opgewekt positief ingesteld mens. Iemand die haar eigen inzichten heeft in wie ze is en dat kan ombuigen naar verdere groei. Groei gaat soms gepaard met een stapje terug nemen, of een andere weg inslaan. Juist de tegenslagen brengen je weer tot nieuwe inzichten, waar jij erg veerkrachtig mee om gaat, zoals ik dat had mogen observeren. Je bent een fijn mens en ik gun jou en je netwerk samen een mooi groeiproces toe waardoor je talent verder naar voren komt.