Onlangs reisde Bianca met haar partner Hans en hun twee viervoeters vanuit Alphen aan den Rijn af naar Heerlen om met mij haar verhaal te delen. Nadat we eerst samen koffie dronken en wat informeel met elkaar kennis hebben gemaakt en Bianca geacclimatiseerd was van haar reis begon ze haar verhaal te delen.
“Als kind kon ik niet goed meekomen op school. Alles draaide om cijfertjes en lettertjes. Daar had ik niet zo’n feeling mee. Ik was diegene die al iets voelde voor er iets gezegd werd. Dat zorgde ervoor dat ik steeds minder lekker in mijn vel kwam te zitten en de lat heel hoog neer lag en steeds verder ongelukkig werd. Daarnaast zou mijn vader het mij wel even leren. Ik was gewoon lui. Je snapt het al dat dit niet op een hele leuke manier gebeurde. Ik kreeg er steeds meer angst, deed ik het wel goed?
Op een gegeven moment was ik helemaal de kluts kwijt en het advies van school was dat mijn vader er mee moest stoppen om mij bijles te geven, omdat ik het helemaal niet meer snapte en onzeker werd.
Daarnaast overleed mijn lievelingsoom toen ik 7a 8 jaar jong was dit heeft mij zo diep geraakt! Ik raakte nog verder bij mijzelf vandaan omdat mijn ouders niet wisten hoe ermee om te gaan. In plaats van afscheid te nemen moest ik thuis op mijn broertje en zusje passen.
Op de dag van de begrafenis ben ik meerdere malen naar de deur gelopen en stond op het punt toch erheen te gaan, om mijn gevoel te volgen. Mijn verantwoordelijkheid om op mijn boertjes en zusjes te letten hield mij tegen. Ondanks dat ik zag dat mijn moeder het erg zwaar had werd er thuis geen woord over gerept en was voor mij al helemaal geen ruimte. Uiteindelijk raakte mijn moeder langdurig zwaar overspannen.
Ik belande op jonge leeftijd in een langdurige depressie, waar die begon was niet helemaal duidelijk maar kwam op zijn hoogtepunt rond mijn 18de levensjaar. Hierdoor ging ik zelf mijn eerste therapie in toen ik 21 was en kwam erachter dat daar een symbiotische karakterstructuur aan gepaard ging van verlatingsangst (bindingsdrang) en veel verdriet vast zat. Dit was een aardige leerschool. Ik heb mij erdoor heen geleerd met aardig wat verschillende soorten coaching. Dat heeft mij veel inzichten gegeven en een andere manier van kijken naar de relatie ouders en hun kinderen.
Dit kan dus ook anders! Door begrip en samen werken zoals ik met een van mijn dochters heb gedaan, bleef lezen voor haar leuk en kon zij zich verder ontwikkelen. Dat heeft er voor gezorgd dat ze van een basis niveau advies naar HBO kon door groeien. Steeds weer een stapje verder. Natuurlijk heeft zij zelf heel veel inzet getoond.
Door veel eigen studie en onderzoek kwam ik tot inzichten die mij leerde wat wel en niet voor mij werkt. Mijn hart weer echt openstellen voor de liefde was moeilijk. In mijn systeem zat vooral bescherming om nooit meer zoveel verdriet te voelen voor verlies van een dierbare of pijn door iets niet te kunnen. Hierdoor heb ik mijn ware ik mogen leren kennen. Het was een moeizaam proces, waarbij ik zeker nog wel eens in mijn valkuil stap, al weet ik inmiddels wel weer hoe ik terug kan komen. Hierdoor kan ik mij openstellen en mijn kwetsbaarheid tonen. Ik mag fouten maken en hoef niet sterk te zijn, zonder mij schuldig te voelen dat ik niet goed genoeg zou zijn!
De pijn weg drukken betekend ook de blijheid niet voelen waar je iets wegdrukken kan het niet meer stromen. Het leven wilt blijven stromen en daar horen emoties bij.
Door mijn eigen moederschap en eigen ervaring ligt mijn passie bij kinderen. Hierdoor heb ik mijn studie vervolgd als (energetisch) kindercoach, waarbij je vooral voelt wat er speelt en van daaruit de behandeling inzet. Daarnaast heb ik de authentic being opleiding voor volwassenen en kinderen nog gevolgd, hetgeen gevoel en denken combineert door middel van aanrakingen waardoor je makkelijker via je onderbewust zijn kunt reageren. Alles ligt opgeslagen in ons lichaam. We proberen antwoorden via ons hoofd te vinden maar daar zijn ze niet. Als alles in verbinding is dan komen de antwoorden via ons onderbewust zijn naar boven en die kunnen heel anders zijn dan je via je hoofd bedenkt. Verder heb ik mijn gereedschapskist uitgebreid met een opleiding te volgen bij Sandra van Hoof haar bedrijf Mamsa waarbij systemische opstellingen coachen en redecision mijn favorieten zijn om in te zetten! Hier komt voor mij het ouder en kind stuk samen. Doordat we als kinderen bepaalde dingen beleeft hebben en niet verwerkt of onze blinde vlek geworden is geven we dit vaak weer door aan onze kinderen. Dus is het zaak om naar jezelf te kijken hoe je je kind kunt helpen wat voor jou kind helpend is. Open kijken is vaak vertroebeld door onze eigen patronen een blokkades. Hoe mooi is het als je eerst je zelf leert te onderzoeken voor je kinderen krijgt, of als ze er zijn en je hun problemen kunt omzetten in kracht en daarmee je kind verder helpt, zonder je eigen onverwerkte patronen te reflecteren op je kind.
Zo ben ik op het idee gekomen om daar een eigen workshop voor te schrijven waarbij we anders gaan kijken naar wat een kind nodig heeft. En waarbij we onze eigen overtuigingen en patronen onder de loep gaan nemen. We zijn allemaal gevormd door onze jeugd en nemen daar dingen van mee. Wat soms zo gewoon lijkt is soms een oud patroon van generaties terug of een overlevingsmechanisme. Past het nog bij ons als we zelf vader of moeder worden? Of is het nu het moment om er anders naar te kijken. En andere kijk geeft inzichten om anders te gaan handelen met een andere uitkomst als gevolg.
Deze workshop is voor ouders, aanstaande ouders, ouders die ergens tegen aan lopen of mensen die kinderen begeleiden op wat voor manier dan ook, denk aan leerkrachten, pleegouders of gastouders.
Graag loop ik een stukje met je mee en gaan we samen kijken naar mogelijkheden in plaats van moeilijkheden. Verlang je ook naar een andere kijk met nieuwe mogelijkheden wees welkom. Voor meer informatie kan men terecht op mijn Facebook pagina https://www.facebook.com/Bianca-kindercoach-109819628279235/ of contact opnemen per e-mail: Info@Biancaverbindingscoach.nl
Inmiddels heb ik een prachtige band met mijn ouders doordat ook zij zich hebben open gesteld voor mijn ervaringen en we met elkaar de blokkades doorleefd hebben. Ik ben hun dankbaar voor mijn lessen waardoor ik nu deze gave om kinderen te kunnen helpen scherp ontwikkeld heb als ervaringsdeskundige “ Hiermee sloot Bianca haar verhaal af.
We dronken nog een glas wijn samen en gingen nog even met de honden de natuur in even een frisse neus halen alvorens ze de weg weer naar Alphen aan de Rijn vervolgde.
Bianca ik heb je ook geobserveerd tijdens je gesprek en wat mij opviel was dat je je prachtig haar de ene keer opbond en vervolgens weer los liet. Dit proces herhaalde zich met enige regelmaat. Je vertelde mij in het informele gesprek over je rol als kinderoppasmoeder waarbij je gebonden bent aan allerlei regels, waar je weinig zin in hebt.
Mogelijk staat het spelen met je haar symbool voor het gebonden zijn maar vrij willen zijn in wat jij graag wilt in jouw leven waarbij je de medemens ook weer bevrijdt.
Vertrouw op het groeiproces in jouw leven en de weg plaveit zich vanzelf voor je.