Vandaag bezocht ik op verzoek van Marianne de kunstgalerie SKP 045 in de Kerkstraat in Brunssum waar de laatste voorbereidingen vol in gang waren voor de familie expositie met een hommage aan haar vader.
Marianne begint te vertellen: “Leuk dat je bent gekomen Per, welkom alvast op de preview van expositie van onze kunstzinnige familie. Ik zie je bent nu bezig met je project ‘Op bezoek bij’. Destijds had je een mooi interview gemaakt samen met mijn dochter Rianne in je project ‘De kracht van een beperking’. Ben dan ook blij dat je nu je blik verruimt en iedereen aan het woord laat, vandaar de uitnodiging.
Mijn vader was vroeger journalist ooit begonnen in Delft bij de Volkskrant. Mijn moeder kwam uit Reuver, mijn vader uit Haarlem en ze zijn op enig moment getrouwd. We hebben een tijd in Bussum gewoond, en vervolgens zijn we verhuisd naar Den Haag om uiteindelijk in Heerlen op het Tempsplein het grotendeel van mijn jeugd te zijn opgegroeid. Reden dat we naar Limburg kwamen is dat mijn vader zich kon verbeteren in zijn werk als chef redacteur van de Gazet van Limburg. Nog even in Maastricht gewoond maar toch weer terug naar Heerlen gekomen.
Toen hij eenmaal gepensioneerd was is hij begonnen met tekenen en schilderen en mijn moeder deed boetseren. Hij was destijds naar Ad de Haas geweest om iets bij te leren, maar Ad zei tegen hem, Meneer de Vries gaat u maar naar huis toe, ik zou niet weten wat ik u nog zou moeten leren. Hij had dus een natuurtalent zoals je mogelijk kunt terug zien in zijn werk. Mijn vader was een merkwaardig persoon, om maar eens een voorbeeld te noemen;
Als hij was aan tekenen of schilderen dan ging hij er helemaal in op en bemerkte niet eens dat de wasmachine was overgelopen en hij met de voeten in het water stond. Als we op vakantie gingen nam hij de schildersezel altijd mee.
Zelf was ik ook altijd al creatief en heb de kunstacademie in Maastricht gevolgd. Maar ik was al vroeg getrouwd op 20 jarige leeftijd met een acht jaar oudere man en kreeg al vrij snel twee kinderen achter elkaar. In die periode kwam ik niet toe aan mijn kunstzinnige uiting, maar werd mijn tijd in beslag genomen door het gezin, wat ik overigens met alle liefde deed. Nadat alles weer in rustigere vaarwateren kwam en de kinderen de deur uit waren heb ik mijn passie weer opgepakt. Zo trad ik zowel in de voetsporen van mijn vader met tekenen en schilderen, maar ook in die van mijn moeder met boetseren en maken van beelden. Daarnaast vind ik fotograferen ook erg leuk om mijn creativiteit te uiten. Ik heb me aangesloten bij een groepje kunstenaars en we exposeren hier met enige regelmaat ons werk. Zelf heb ik periodes dat ik veel schilder en dan weer een periode dat ik bronzen beelden maak. Het wisselt zich in de loop der tijd af, maar komt ook weer telkens terug.
Plots ontstond het idee om mijn overleden vader op een mooie manier te herdenken en het idee ontstond om een familie expositie te gaan houden, waarvan hier het resultaat.
Dit had heel wat voeten in de aarde want ik moest eerst oud werk van hem weer tevoorschijn zien te toveren en dus op speurtocht gaan waar het was gebleven. Maar een gedeelte heb ik kunnen traceren zoals je ziet.
Rianne mijn dochter uit zich ook met maken van schilderijen op haar manier, zoals je kunt zien, maar ook van mijn familieleden uit Portugal is hier werk te zien. De overleden vriend van Rianne maakte ook prachtig werk welk natuurlijk ook bij de familie collectie niet mag ontbreken. Hij heeft ooit Silvia Millecam geboetseerd, welke ook nog uitgepakt moet worden om te exposeren.
De expositie is gratis te bezichtigen op elke zaterdag van de maand Augustus vanaf 13:00 uur tot 17:00 uur. Per kom we drinken nog even een kopje koffie samen en dan ga ik snel nog even verder als je niet erg vind, zoals je kunt zien is er nog werk aan de winkel!”
Hiermee sloten we het gesprek af en onderwijl ze me nog prachtig werk liet zien van haar vader begreep ik als leek waarom we hier te maken hadden met een natuur talent, ook al ben ik zelf geen kunstenaar. Mocht je in de gelegenheid zijn om, de expositie te gaan bezichtigen kan ik het zeer zeker aan bevelen.
Marianne, dank je voor een kijkje in je kunstzinnige familie en voor je tijd. Het was een leuk gesprek met verrassende werken om naar te kijken. Dit zijn de parels op het leven die het leven veelzijdig mooi maken. Zelf heb ik er erg van genoten. Kom nog wel eens binnen gelopen als de expositie geheel is ingericht, dus tot ziens
