Onlangs ging ik op pad om het verhaal van Joey te beluisteren. Vanuit Heerlen met de trein naar Eindhoven en overstappen naar Tilburg alwaar ik Joey aantrof, om vervolgens gezamenlijk met zijn auto de tocht gezamenlijk voort te zetten naar Hilvarenbeek, waar het gezin woont.
Hier wordt geleefd
Eenmaal gearriveerd, was het duidelijk dat Joey kinderen had, speelgoed lag in de kamer verspreid, het maakte een gezellige indruk dat er wel werd geleefd in het huis.
Daar het lunchtijd was had de vrouw van Joey de tafel gedekt alwaar ik meteen mocht aanschuiven om gezamenlijk met het gezin onze innerlijke mens aan te sterken. Tevens een mooi moment om nader kennis te maken. Zo maakte ik kennis met de capriolen van hun zoon die mij liet zien hoe je salto’s kon maken op de bank, maar leerde hij mij ook vliegtuigjes vouwen. Hij kon wel 7 varianten vliegtuigjes van papier vouwen.
Nadat we gezamenlijk hadden gelunched, liet Joey mij zijn speelhuis in de tuin zien, welk hij tijdens de coronaperiode zelf heeft gebouwd. Niet alleen zijn kinderen hebben er veel plezier van, maar ook Joey zelf maakt graag gebruik van dit speelhuis.
Start van de dag
Joey begint te vertellen; “Hier begin ik vaker mijn dag voordat iedereen wakker is. We leven in een gestreste maatschappij waarin constante prikkels, schermen en verplichtingen veelal onze dagen beheersen. Een gejaagd en onnatuurlijk ritme. Iedere dag opnieuw probeer ik mijn dag op een natuurlijke en ontspannen manier te starten. Zo begin ik in het voorjaar en de zomer mijn dag vaak op het speelhuis, ga dan zitten kijken naar de zonsopgang en ben bewust met mijn ademhaling bezig. Je snapt natuurlijk wel dat als ik de dag ontspannen begin, dat mijn veerkracht een stuk groter is, dan dat de boog al gespannen staat. Soms zit ik hier in alle rust, maar ik zoek ook vaker een plek in het bos op, dus ik neem je mee naar die plek en ondertussen vertel ik mijn verhaal, ga je mee?”
Blokkade, kunstmatig ritme en angsten
Joey woont nagenoeg aan de rand van Hilvarenbeek, dus via een klein stukje woonwijk staken we een toegangsweg over en er ontvouwde zich een prachtig stuk natuurgebied, alwaar Joey zijn verhaal verder verteld: Op mijn zeventiende onderging ik een operatie aan mijn achillespees. Tijdens de operatie daalde mijn hartslag dusdanig dat men daarop medisch moest ingrijpen. Er bleek sprake van een zogenaamd totaal AV-blok, waarbij de elektrische prikkels in het hart door de AV-knoop niet meer worden doorgegeven aan de hartkamers. Door deze blokkade in mijn hart kon het niet efficiënt functioneren, was er een vertraagd hartritme, met alle complicaties van dien. Hier begon dus bij toeval mijn medisch traject wat betreft mijn hart.
Een half jaar later kreeg ik een pacemaker, een apparaat dat kunstmatig de hartslag op pijl houdt. Op dat moment stond ik nog niet stil bij de impact wat dat voor mij betekende, was zeventien en wilde zo snel mogelijk weer meedoen met alles en iedereen.
Tegelijkertijd had ik wel degelijk angsten, zeker in de periode tussen de ziekenhuisopname en het moment dat ik mijn pacemaker kreeg. Voor mijn gevoel kon ik niet meer goed op mijn hart vertrouwen. Iedere avond voor het slapengaan had ik de angst om niet meer wakker te worden. Aan de buitenkant liet ik niks blijken, temeer daar ik in fysieke zin snel herstelde, mentaal was het wel een ander verhaal. De angsten die ik had onderdrukte ik of ik vluchtte ervan weg; roken, drinken, hard werken, rationaliseren waren mijn manieren om met de pijn en angst om te gaan op dat moment. Die angsten bleven natuurlijk terugkomen en werden sterker. Regelmatig kreeg ik een paniekaanval, met name in drukke ruimtes. De angst had me dan in zijn greep.
Hoofd als beschermer
Het cognitieve was al vroeg in mijn leven een sterk ontwikkelde kant. Als leergierig en nieuwsgierig kind maakte ik al graag gebruik van mijn hoofd. Als kind kreeg ik ook vaak erkenning voor deze ‘hoofdkant’, waardoor ik er steeds meer waarde aan ging hechten. Mijn ratio was altijd iets waar ik op terug kon vallen en vertrouwen, juist ook in moeilijke situaties. Mijn hoofd als beschermer.
Rond mijn twintigste ging ik rondom mijn angsten als gevolg van mijn hart problematiek naar een psycholoog. Het was een vrij standaard aanpak, met veel vragenlijsten die ik dan vervolgens in moest vullen. De behandeling was vooral op cognitie gericht. Ik kon alles goed verbloemen met mijn sterk ontwikkeld cognitief vermogen, waardoor we nimmer tot de kern van de problematiek kwamen. De psycholoog ging dat niet voor mij oplossen, hetgeen ik overigens ook niet verwachtte.
Ik bleef doorgaan in hetzelfde patroon van vluchten, verdoven en onderdrukken van pijn en angst. En uiteindelijk eiste dat zijn tol. Ik belandde in een forse burn-out en scheurde toen ook mijn meniscus in mijn knie volledig door, waardoor ik letterlijk en figuurlijk werd stilgezet.
Dit gebeurde enkele maanden voordat onze oudste zoon geboren zou worden. Achteraf kan ik concluderen dat ik stelselmatig signalen van min lichaam heb genegeerd.
Je hebt altijd een keuze
Ik zat op de bank onderwijl mijn vrouw hoogzwanger was. Ik realiseerde mij dat ik als aanstaande vader ook mijn verantwoordelijkheid had te dragen richting mijn nageslacht, als voorbeeldrol. Dat vond ik belangrijk. Maar dat was niet mogelijk als ik niet eerst verantwoordelijkheid naar mezelf ging nemen. Ik besefte me dat je ondanks de omstandigheden altijd een keuze hebt hoe je met die omstandigheden om wilt gaan. Dat was voor mij een eyeopener en tevens een keerpunt.
Daar startte een proces van persoonlijke ontwikkeling, het was duidelijk dat dit het moment was om met mijzelf aan de slag te gaan. Het eerste wat ik deed was stoppen met roken. Aan de ene kant was dat lastig, omdat roken juist een van mijn manieren was om om te gaan met lastige omstandigheden, zoals een burn-out. Aan de andere kant was er een krachtig besluit om de sigaret te uit te laten branden, mede door de komst van onze zoon. Ik voelde dat dit besluit erg belangrijk voor me was en wist waarom ik het deed. Dat hielp me om het ook vol te houden en daardoor ging ik weer een beetje meer grip op het leven ervaren. Want als ik kon stoppen roken, wat zou er dan meer nog allemaal mogelijk zijn. Het stimuleerde me om dat te gaan verkennen.
Anders kijken, anders denken, anders doen
Dit hield in dat ik mezelf ging leren ((v)er)kennen door mezelf andere vragen te gaan stellen en mijn innerlijke dialoog te observeren. Onder andere door dagelijks te reflecteren en schrijven in een dagboek (journalen), mijn levenslijn in kaart te brengen, een dankbaarheidsdagboek bij te houden, en coaching. Bij de coaching zocht ik vooral naar vormen die een andere ingang hadden dan het cognitieve, omdat dit me hielp om meer naar de kern te komen. Familieopstellingen, EFT en energetische healing waren enkele vormen die me hierbij hielpen om zaken in beweging te zetten. Door het lezen van boeken en luisteren van podcast over zelfontwikkeling kwam ik met een hoop nieuwe informatie in aanraking. Het verbreedde mijn perspectief. Stap voor stap ging ik anders kijken en anders denken.
Het hielp me om een stap te zetten om belemmerende overtuigingen aan te gaan. Een daarvan was de overtuiging dat ik 2 linkerhanden had, wat al van jongs af aan steeds werd bevestigd door mijn omgeving. Mijn eerste klusje bestond uit het ophangen van een rolgordijn, dat overigens nog steeds hangt. Mijn volgend project werd een bed maken voor mijn zoon. Dat was echt een moment van trots toen dat gelukt was. Mijn vertrouwen groeide en ik kreeg het idee om een groot speelhuis in de tuin te maken. Ik bereidde dat goed voor, omdat ik nog nooit zoiets gedaan had en ook vanwege de omvang van het project. Ik maakte schetsen, berekeningen, een maquette en vraag om advies aan diverse mensen. Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik steeds verder verzandde in details. Na een jaar tijd was ik nog steeds niet begonnen. “Dit is een te groot project.”, “Hoe gaat dit ooit lukken?”, “Misschien moet ik het maar gewoon niet doen.”, “Je kunt het niet.”. De blokkades in mijn hoofd namen toe. Toen ik me daarvan bewust werd ging ik het kleiner en simpeler voor mezelf maken. Ik ging me focussen op 1 ding, de eerste stap. Tijdens dat bouwproces heb ik veel geleerd. Zoals dat je alles van tevoren wel kunt uitdenken, maar dat je al gaandeweg leert in het proces door te doen en door om te gaan met de obstakels die op je pad komen.
Door anders te kijken en denken, ging ik dus ook anders doen. Ik ging andere keuzes maken. Meer bewuste keuzes vanuit mezelf. Sinds mijn burn-out was ik me steeds meer gaan verkennen en experimenteren om mijn eigen vitaliteit te vergroten. Nadat ik gestopt was met roken ging ik ook mijn voeding stapsgewijs aanpassen. Ik ging letterlijk en figuurlijk beter in mijn vel zitten. Hierdoor viel ik in 2 jaar tijd 10kg af en kwam weer op een gezond gewicht. Ik ben letterlijk meer in beweging gekomen door te gaan wandelen en door te starten met mountainbiken. Mijn keuze om een vitaliteitsopleiding tot vitaloog te doen was hierbij een logisch gevolg. Door de opleiding hebt ik me verder verdiept in de vitaliteit, de verschillende energiebronnen, en het versterken van (mijn eigen) veerkracht. Ik had inmiddels een stevige vitale fundering voor mezelf neergezet. Maar gedurende de opleiding kwam er weer een keerpunt in mijn leven…
Opnieuw stilgezet
Ik kreeg een hartstilstand door ventrikelfibrilleren, een ernstige hartritmestoornis, waar mijn pacemaker mij niet in kon helpen. Dat is nu ruim twee jaar geleden. Het is mijn vrouw die gestart is met reanimeren, wat later werd overgenomen door de (burger)hulpverleners, en waardoor ik het heb overleefd. Door het snelle handelen heb ik ook geen schade aan mijn hersenen overgehouden. Het was een spannende tijd voor mijn dierbaren, want de vraag was of ik het ging redden en zo ja, hoe kom ik er dan uit?
Ik werd redelijk snel, na 28 uur uit coma gehaald omdat ik fysiek sterk was, en nog jong was voor iemand met hartproblemen. Van de eerste momenten, tot enkele dagen weet ik eigenlijk nauwelijks iets te herinneren.
In tegenstelling tot mijn eerste hartstilstand lukte het mij nu om innerlijk veel rustiger en vanuit vertrouwen met deze situatie om te gaan. Het had natuurlijk een enorme impact op mij en mijn omgeving. Ik werd met de neus op de feiten gedrukt dat niet alles zomaar vanzelfsprekend is. En het maakte mijn hartstilstand niet minder moeilijk, pijnlijk of uitdagend. Maar ik merkte dat ik fysiek en mentaal sneller herstelde. Ik heb een ongelooflijke (veer)kracht mogen ervaren, en ontdekt dat ik veel meer in huis heb dan ik dacht. En belangrijker nog. Mijn kijk op mezelf en de wereld is veranderd. Het feit dat mijn vrouw mij heeft gered heeft mijn hart geopend om liefdevoller naar mijzelf en naar mijn omgeving te zijn. Dit was wel een punt waarbij mijn relatie met mijn vrouw en mijn kinderen intenser werd.
De natuur als inspiratiebron
De natuur is voor mij een grote inspiratiebron waar ik veel kracht en inzichten uit haal.
Kijk bijvoorbeeld eens naar deze boomstam, die is omgezaagd. Het leven van de boom houdt daar op, maar er ontstaan nieuwe organismen, waaronder de paddenstoelen die weer kracht halen uit het stervensproces van de boom.
Mountainbiken doe ik graag in de natuur. De kleur groen geeft mij energie, het niet op de gebaande paden begeven brengt mij veel energie en levenslust om ook in dagelijks leven obstakels te overwinnen.
“Kom ik neem je mee naar een plek buiten de gangbare paden waar ik ook vaker ga zitten om niet alleen contact te maken met mijzelf, maar ook met mijn omgeving.” Hier ga ik zitten met de hand op mijn hart en begin met ademhalingstechnieken waarbij ik mij visualiseer dat ik energie inadem en liefde uitadem. Mijn hart staat dan volledig open. Dit is prachtig om te mogen ervaren. Zo zie je maar als je van de gangbare paden afwijkt komt er wat nieuws voor terug.
Hartleiders
Momenteel begeleid ik mensen met een hartaandoening die een soort gelijk proces doorstaan. Het geeft mij veel energie en voldoening om samen met iemand op zoek te gaan naar een nieuw eigen ritme voor diegene. Ik wil mensen laten ervaren dat in welke situatie jij je ook begeeft, je toch regie kunt ervaren. Ik geloof namelijk dat je altijd een keuze hebt hoe je met de gegeven situatie om wilt gaan. Daarnaast leer ik anderen ook vaardigheden om op een effectieve manier om te kunnen gaan met obstakels die op je pad kunnen komen. Voor mij was het om van hard werken te gaan naar vanuit mijn hart te werken..an een inzichtelijke wandeling en ging ik weer met een prachtig verhaal huiswaartsn, maar hoe mooi zou het zijn als je mensen k
Nu combineer ik dit nieuwe pad in mijn leven naast mijn reguliere baan als psycholoog binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.
Hiermee sloot Joey zijn verhaal af. Joey ik ben onder de indruk van je eigen verkregen inzichten en hoe je je eigen transformatie in gang hebt gezet. Mensen gaan dat pas doen als ze eerst een paar keer signalen van het lichaam ontwijken, zoals jij dat ook deed.
Als ik naar je werk van je huisje kijk, zie ik het huisje op een hoger niveau staan.
Jij gaat daar vaker zitten. In mijn optiek heb je je bewustzijnsniveau letterlijk naar een hoger niveau gebracht waardoor je beter contact kunt maken met jezelf en je medemens.
Gun jou zeker een groei in je nieuwe ingeslagen weg, waar obstakels zeker nog komen, maar hoe mooi zou het zijn als je mensen kunt helpen met een transformatie naar wie ze in de kern zijn?
Nadat we weer bij het huis van Joey waren gearriveerd van een inzichtelijke wandeling, dronken we nog een kop koffie en ging ik weer met een prachtig verhaal huiswaarts.
Voor meer informatie, verwijs ik naar de website van Joey: https://hartleiders.nl/