Op bezoek bij Anne-Marie van Leggelo.
Onlangs combineerde ik een ritje naar Wassenaar samen met een vriendin die op bezoek wilde gaan bij haar nicht, maar geen lange afstanden durft te rijden, met een bezoek aan veelzijdig presentatrice, etiquette specialiste Anne-Marie van Leggelo in het prachtige landgoed de Wittenburg.
Onderweg was ik me wel aan bedenken hoe uitzonderlijk het wel niet was. Zelf ben ik iemand die juist kaders verruimd, terwijl Anne-Marie expert is om juist algemeen gerespecteerde omgangsnormen in kaders te leiden.
Nadat ik de lange oprijlaan, omgeven door een bosrijke omgeving, had vervolgd en de auto had geparkeerd wachtte Anne-Marie mij op bij de receptie.
Daar stond Anne-Marie mij al op te wachten en begroette mij, op inmiddels ingeburgerde gepaste afstand, vriendelijk met een glimlach en heette mij welkom in kasteel de Wittenburg.
Ze vroeg of ik er al eens eerder was geweest, maar nadat ik het ontkennend beantwoorde kreeg ik een rondleiding door het kasteel waarbij mij opviel hoe mooi het modern verweven was in de architectuur en inrichting en de oude karakteristieke elementen van het kasteel in tact zijn gebleven.
Onderwijl de rondleiding begon ze te vertellen: “Als kind was ik echt een meisje meisje en droomde ik altijd dat ik later prinses zou worden of filmster. Best grappig eigenlijk als ik nu terugkijk naar mijn jeugdbeeld en hoe het nu in een ietwat aangepaste vorm toch voldoet aan het destijds gevormd beeld. Zo heb ik hier in het kasteel mijn kantoorruimte, maar ik ontvang mijn afspraken liever in een ruimte dat op dat moment vrij is”
We vervolgde ons gesprek na de rondleiding in een prachtige kamer waar we onder het genot van een kop koffie op ontdekkingsreis gingen naar wie is Anne – Marie.
Zelf was ik wel nieuwsgierig hoe ze zichzelf voorbereide op interviews en ze vertelde mij het volgende. “Het leukste is een gesprek in te gaan dat niet is voorbereid omdat je er dan onbevangen en blanco in stapt, maar zoals je mogelijk weet interview ik vaker ook voor de televisie of bekende mensen. Dan is voorbereiding wel gewenst en doe ik wat voorwerk en verdiep mij in de persoon of krijg ik al een draaiboek van het verhaal dat men wil vertellen aangeleverd en maak ik aan de hand daarvan mijn vragen. Het werkt een stuk efficiënter uiteraard maar soms mis je dan wel het echte contact met de ander, dat is dan weer de keerzijde.” Zelf stap ik altijd onbevangen het gesprek in overigens, maar dat even terzijde.
Toen ik mijn gedachte van onderweg uitte naar haar, dat het eigenlijk best bijzonder is dat we hier zaten waarbij we ogenschijnlijk toch van elkaar verschilde vervolgde Anne-Marie haar gesprek: “Etiquette zijn geen wetten, het zijn richtlijnen om je in elke situatie en omgeving goed ( en professioneel) je te kunnen bewegen, waardoor je een goede indruk kunt achterlaten. Je moet niet denken dat ik geen uitgesproken mening kan ventileren, maar weet wel waar het kan en waar niet. Soms heeft het helemaal geen toegevoegde waarde om dat wel te doen en kun je een afstand creëren hetgeen een gemiste kans voor beide partijen kan zijn. Ook ik kleur wel eens buiten de lijntjes van omgangsnormen maar dat komt voor in de privésfeer. Ook ik ben een mens maar probeer mijzelf wel steeds naar een hoger niveau te brengen. Ik probeer altijd zo objectief mogelijk in het leven te staan zonder oordelen.
Als ik dat niet deed, dan had ik hier nimmer gezeten en word ik niet zoveel gevraagd voor allerlei activiteiten.
Werk en privé hou ik graag gescheiden. Ik hou van mensen, events, podia en media maar ben tegelijkertijd enorm gesteld op mijn privacy, zowel persoonlijk als voor mijn gezin. Leuk wat mama allemaal doet maar zij willen niet in de schijnwerpers. Daardoor zal ik altijd goede afwegingen maken hoe ik mezelf profileer en presenteer. Gelukkig heb ik tot nu toe een goede, fijne en duidelijke verstandhouding met pers en media. Dat is gewoon belangrijk. In mijn vak heb ik hen nodig. Dus is een fijne samenwerking heel belangrijk
Ik groeide op in het Brabantse Deurne en deed jarenlang ballet. Al vrij vroeg ging ik het huis uit om in Heerlen de Middelbare Hotel School te volgen, maar dat was qua studeren niet bepaald een succes, mijn prioriteiten lagen destijds op feesten.
Wat mij wel aansprak was de diversiteit van medestudenten die uit het hele land afkomstig waren. Vervolgens heb ik in Breda aan de University of applied Sciences ( voormalige NHTV) gestudeerd en de Spaanse taal gestudeerd aan de Universiteit van Granada.
In Spanje leerde ik een vriendje kennen en ik vertrok naar Berlijn waar hij woonde, maar toen dat over was keerde ik toch weer, na totaal 2 jaar buitenland terug naar Nederland. Waar mijn ouders me liefdevol opvingen. In Deurne en bij mijn ouders wonen was toen wel weer enorm wennen.
Reizen heeft mij altijd gefascineerd en ik ben een paar maanden na Berlijn begonnen als stewardess bij Martinair waar ik mijn huidige man leerde kennen, die er werkzaam is als piloot. Hier werkte ik mij op tot Intercontinentaal Purser en later zelfs tot het trainen van pursers en aanname van cabinepersoneel.
Naast mijn carrière bij Martinair, die 16 jaar duurde, werkte ik de eerste 8 jaar ernaast bij Joop van de Ende waar ik VIP-begeleiding en rondleidingen gaf.
Het was een mooie loopbaan carrière maar toen ik een aanbod om privé stewardess te worden bij Shell ben ik gestopt. Het werd namelijk steeds lastiger om het thuis goed te regelen met twee vliegende ouders. De privéjet kwam, ik was al aangenomen, maartoen kwam de crisis in 2008 waardoor ik overbodig werd nog voordat ik was begonnen.
Doordat ik tijdelijk werkeloos was kon ik alle aandacht geven aan mijn kinderen, klassenmoeder en luizenmoeder worden en veel bij HGC langs de hockeylijn staan. Nu had ik ook de tijd om na te denken wat ik wilde gaan doen en besloot mijn etiquette bureau op te starten. Een trainingsbureau op het gebied van zakelijke, internationale omgangsvormen en gastheerschap
Vanaf toen ging mijn leven weer een heel andere, nieuwe en spannende kant op. Zo werd het Etiquette Bureau een begrip en kreeg ik persoonlijke naamsbekendheid als etiquette-expert door veel vraag in de media.
Nu heb ik een afwisselend leven waarbij ik televisieprogramma’s presenteer, mensen coach, mijn bedrijf run, columns schrijf en presentaties mag geven. Zelf woon ik hier dichtbij en ben dankbaar dat ik dit heb mogen bereiken in mijn leven en realiseer me heel goed hoe het ook anders kan lopen in het leven.”
Op de vraag wat haar voldoening gaf in haar werk vertelde ze me een verhaal van een jongeman van buitenlandse afkomst die ooit begon als verkoper in een gerenommeerd automerk showroom, maar in begin wat onzeker over kwam maar aan zichzelf wilde werken en bij haar terecht kwam. Inmiddels geeft hij leiding in zijn eigen showroom van hetzelfde automerk.
Door haar werk kan ze veel goede doelen zoals ‘Make a wish’ en Warchild steunen, waardoor ze maatschappelijk betrokken is. Dat dit voldoening geeft mogen duidelijk zijn!
Haar toekomstvisie is dat, naast het schrijven van een boek, het Etiquette Bureau gaat uitbreiden met een (internationale) academie waar niet alleen losse trainingen op maat, coaching en workshops te volgen zijn maar waar je trajecten kunt volgen op het gebied van soft skills, presentatie en branding gegeven door ervaren experts op dat gebied. Maar ook een train de trainer etiquette-opleiding en een summerschool.
Verder wil ze graag mooie programma’s blijven presenteren en als spreker mensen inspireren.
“Het is natuurlijk wel handig als je als (buitenlandse) ondernemer, student of werknemer bekend bent met de omgangsnormen die algemeen geaccepteerd zijn om zakelijk en persoonlijk succes en kennis te vergroten.
Aziaten hebben bijvoorbeeld hele andere omgangsnormen dan wij hanteren.
Mijn slogan is dan ook: Etiquette zijn niet tuttig, maar nuttig!”
Hiermee sloten we het officiële gesprek af en evalueerde het gesprek nog even na met een heerlijke kop koffie. Nadien ontving ik nog een berichtje op de telefoon waarin ze me bedankte voor het leuke gesprek en gaf mij een tip waar ik lekker kon gaan eten. Inmiddels was ik al met de vriendin op de Wassenaarse slag beland voor een wandeling langs het strand met na afloop een hapje in een van de strandpaviljoens.
Tijdens de wandeling realiseerde ik mij al kijkend naar de zee hoe oneindig mooi mensen zich kunnen ontwikkelen waarbij geen enkele golf dan ook maar hetzelfde is en ieder mens uniek is.
Zelf ben ik ontzettend dankbaar Anne-Marie voor je openhartig gesprek dat je via mij wilt delen met de wereld. Ik wens je succes met onder andere het verder vormgeven van je academie, maar gezien je fijne persoonlijkheid en je ambitieuze instelling in combinatie met je insteek om je steeds te willen verbeteren kan het haast niet anders dan dat dit een groot succes wordt.
Nogmaals dank voor je tijd en je openhartig gesprek en wellicht tot ziens.
