Nadat we via Linkedin onze telefoonnummers hadden uitgewisseld, belde we voor het maken van een afspraak. Reis ik normaal het land door om het verhaal op te maken, kwam Hilda deze keer vanuit Naaldwijk naar Heerlen om haar verhaal te vertellen.
Eenmaal aangekomen van de rit zorgde ik voor de inwendige mens te versterken middels een lunch. Normaal vertel ik altijd eerst mijn eigen verhaal, zodat het ijs iets gebroken is, zo ook deze keer tijdens de lunch. Na de lunch was Hilda aan de beurt. Echter om wat voor reden dan ook bleek het niet geheel te lukken en ging het van links naar rechts. Een dag later belde ze me op en zag zelf in dat het lastig was om er een verhaal van te maken waarop ze me alsnog haar levenspad benoemde waar ik probeer een verslag van te maken.
“Zelf groeide ik op in een ondernemersgezin. Mijn vader was groenteboer maar wilde eigenlijk heel graag banketbakker worden terwijl mijn moeder een hele leuke baan had op kantoor toen ze elkaar leerde kennen. Mijn moeder is nadien gaan mee werken in de groentezaak. Zelf had ik nog een zus en we hadden een fijn gezin. Mijn zus kon makkelijker studeren dan ik waardoor haar niveau hoger lag dan dat van mij. Ik ging naar de L.H.N.O, toen der tijd de huishoudschool, een prima tijd. Daarna de keuze, wat ga je doen ik wilde graag dansen maar zo een natuur talent was ik niet. De keuze werd een privé opleiding schoonheidsverzorging. De opleiding was pittig en i.p.v. 2 jaar deed ik er 4 jaar over en de drang was gezet door me voor te nemen (achteraf op te “leggen”) dat ik elk jaar een cursus/opleiding ging volgen en ze wel even een poeppie liet ruiken.
Ik studeerde lekker door van diverse massages tot aroma-en bachbloesem therapie, en ik leerde mijn huidige man kennen, die zelf ook altijd erg ondernemend was waardoor we een horecabedrijf en een viswinkel hebben gerund, voor beide haalde ik mijn diploma’s zodat ik ook daar weer wat van af wist.
Na enige jaren samen werd ik zwanger, helaas kregen we na week 9 een miskraam, terwijl ieder het aan mij vroeg had ook mijn man er moeite mee. Gek eigenlijk, aan de man wordt er dan weinig gevraagd. Ik werd gauw daarna weer zwanger van een dochter, de bevalling liep anders ze lag in een stuit dus werd geboren met een keizersnee. Na 4 en een half jaar werd onze 2de dochter geboren wat niet zonder slag of stoot ging, mijn baarmoeder scheurde op de oude wond van de keizersnee, waardoor het erop of eronder werd. Gelukkig waren we in het ziekenhuis, na 20 minuten kan het kind sterven en daarna de moeder. Gelukkig hebben we het beide overleeft.
Mijn prestatiedrang bleef mij wel in bedwang houden. Toen Zumba populair werd, volgende ik uiteraard alle workshops behaalde mijn licenties en gaf les op diverse locaties in het Westland. Maar ook in een verzorgingstehuis gaf ik les in zit- dansen. Je vraagt je af wat is dat dan? Je zit op een stoel en beweegt op de muziek je benen en armen op de maat. Voor ouderen een unieke vorm van beweging en vooral ook de muziek. Daarnaast verzorgde ook naschoolse activiteiten, ik gaf les aan kinderen om te dansen. Alleen ik merkte dat de kinderen er niet altijd even veel zin in hadden. Er werd al zoveel van hun geëist. Ik breide weer uit met yogalessen en mindfulness.
Maar ging toen ook zelf op onderzoek, ik kwam in aanraking met stilte retraites, meditaties, ademwerk, lichaamswerk, familieopstelling, koude trainingen enz.
Toen mijn goede vriendin vier jaar geleden kwam te overleden aan een hersentumor kwam er ook een ander inzicht in mijn leven. Ondanks dat ik weer een studie had opgepakt, ging ik dieper naar binnen en middels verschillende ceremonies in combinatie met natuurlijke middelen die het bewustzijnsniveau naar een andere dimensie brengen, ging ik dieper mijn eigen proces in op zoek naar mij zelf. Het was een interne reiniging voor mij, om vooral bewuster bij mezelf te komen en dingen te helen. Ik vroeg me eigenlijk af waarom leg ik mijzelf zoveel druk op, om maar te presteren? Waar draait het leven om? Is het niet dat je het zelf naar je zin moet maken, ongeacht wat de omgeving ervan vind?
Ik keerde naar binnen toe en ik verbeelde mij dat ik niet zozeer van buiten af erkenning moest gaan halen, maar dat ik van binnenuit naar buiten moest gaan werken. En deze gedachten kwamen heel goed van pas bij mijn opleiding en eigen proces in de verbeelding, en de koude trainingen “uit je hoofd in je lijf”
Ik leerde hoe manifesteren werkte, maakte diverse moodboards waarin ik mijn toekomstige plek visualiseerde. en zo stelde ik mij voor dat ik een eigen ruimte had waar ik retraite sessies kon gaan houden voor mensen die in hetzelfde proces belandden in hun leven en hun daarmee in kan begeleiden. Zelf ben ik gaan geloven in de kracht van manifesteren.
En wat gebeurd er een jaar later had ik mijn eigen plek waar dat kon. Nu deel ik al mijn opgedane kennis om mensen op zoek te laten gaan naar wie ze in de kern zijn. Het is een mooie transformatie die ik zelf heb doorlopen en hoop door te geven aan mijn medemens”.
Hilda als ik terug kijk naar ons contact dan heb ik je mogen leren kennen als een vrouw die heel veel heeft geprobeerd in het leven en daar een lange weg voor heeft afgelegd. Nu deed je dit letterlijk ook. Je kwam vanuit Naaldwijk om heel veel te vertellen maar er kwam een stortvloed van citaten uit die weinig samen hang hadden. Je nam een nachtrust en ineens kon je het heel krachtig samen vatten. Net als je vader iets wilde en niet werd zo heb jij het pad doorlopen om uiteindelijk vanuit jezelf je krachtig neer te zetten. Je wilde ooit ballet leren en nu begeleid je mensen in hun dans van het leven. Mooi om te zien. Ga vooral door met jezelf ontplooien en het pad zal zich nog meer ontvouwen voor je.