We probeerde diverse keren een afspraak in te plannen, maar telkens kwam er weer iets tussen waardoor uiteindelijk afgelopen week ons gesprek plaatsvond bij mij thuis.Meestal begin ik mijn gesprek met vertel eens wat je kwijt wilt over je leven of een bepaald onderwerp, dit deed ik dan ook bij Lidwien.
Ze ging meteen van start wat op haar hart lag over deze bijzondere periode: ”Als ik kijk naar de huidige crisis waar we nu mee te maken hebben, heb ik het gevoel dat we in een massa hypnose zitten. Daar maak ik me wel behoorlijk druk over. Het is net als Victor Mids doet in het programma Mindf#ck. Hij spreekt willekeurige mensen aan op straat met de vraag of mensen even 50 euro willen pinnen voor hem. Mensen doen dat en vervolgens zegt hij geef mij die 50 euro, hetgeen gebeurd. Als de mensen weglopen tikt hij ze op de schouders en zegt U heeft mij net 50 euro gegeven en het wonderbaarlijke is mensen weten het niet te herinneren. Hetzelfde zie ik nu ook gebeuren met de corona crisis, mensen zitten in een massa hypnose die aangewakkerd wordt door de media en er een collectieve angst wordt gecreëerd. Dit is mijn corona verhaal, ik ben ontsteld van hoe mensen reageren op media aan de hand van een virus waarvan meer dan 99 procent het gewoon overleefd. Hier schrijf ik veel over, voornamelijk op Facebook. Maar ik zie steeds meer weerstand komen, hetgeen nodig is, denk ik.
De vraag wat je je kunt stellen is waarom worden tegengeluiden geweerd in de media, mijn advies zou zijn luister juist eens naar de tegengeluiden en vraag je af waarom deze geluiden worden afgeschermd. Zelf schrijf ik ook voor het blad Gezond verstand van Karel van Wolferen, gebaseerd op feiten en bronvermeldingen. Maar een nog beter advies wat ik kan geven is zet je televisie uit en lees geen kranten en vorm je eigen wereldbeeld.
Communicatie is mijn specialiteit, zo heb ik Nederlands en de geschiedenis van de pers, propaganda en openbare mening aan de universiteit van Amsterdam bij professor Hemels, waar ik in 1988 afstudeerde. Destijds dacht ik ‘propaganda’ , dat woord gebruik ik niet als mensen vragen wat ik heb gestudeerd, want mensen zullen wel denken dat komt toch niet meer voor. Inmiddels heb ik dat beeld bijgesteld, zeker als ik zie hoe eenzijdig momenteel over Corona in de gangbare media naar buiten komt op tv en nieuwsbladen.. Zelf wist het al natuurlijk, maar Corona vormde de druppel.
Ooit wilde ik journalist worden en werd aangenomen, maar ik was nog niet klaar met mijn studie, maar uiteindelijk niet gedaan omdat ik dan naar Zeeland zou moeten verhuizen. Die man, hoofdredacteur van de Provinciale Zeeuwse Courant, vond dat ik schreef als Carmiggelt, hetgeen natuurlijk wel een mooi compliment was.Ik deed tijdens mijn studie onderzoek naar hoe kranten berichten na de Tweede Wereldoorlog om Indonesië te behouden. Alle kranten zaten toen ook op één lijn. Kort samengevat, In Indonesië getogen is rampspoed geboren, was het verhaal. Na jaren heeft Nederland toch de handdoek in de ring gegooid en werd Indonesië zelfstandig. Destijds zag ik dezelfde massahysterie in de media als dat ik nu ook meen te observeren.
Na mijn studie ben ik gaan werken bij grote bedrijven, uiteraard in de communicatie. Eerst bij de Vrije Universiteit, daarna bij Hoogovens, tegenwoordig onderdeel van Tata Steel, en bedrijf van Indiase afkomst. Daar ben ik 10 jaar werkzaam geweest in allerlei functies. Ik heb daar een leuke tijd gehad, eerst beziggehouden met interne communicatie, later ook met de pers te maken gehad. Destijds was het Nederlandse trots waar 20.000 mensen hun brood verdiende. Zoals overal alles in beweging is, zo was dat ook in de staalindustrie het geval waardoor ze gingen fuseren met British Steel en het voor mij tijd werd om op te stappen.
Als communicatiemedewerker heb ik altijd voor hele brave bedrijven gewerkt, je moet altijd de boodschap van het bedrijf uitdragen, hetgeen eigenlijk ook wel saai en weinig uitdagend was voor mij.”
Zelf maakte ik de opmerking dat ik wel eens observeer dat bedrijven het tegenovergestelde doen als ze aan de buitenkant vertellen en daardoor een hoop problemen ontstaan, die middels rechtlijnige communicatie en handelen zouden kunnen worden voorkomen en dat het daardoor vaak onzinnige werkzaamheden met zich mee brengt en groei stagneert. Om dan even terug te komen op de massahysterie waar Lidwien het over heeft ten aanzien van het coronabeleid. Sommige maatregelen staan in mijn optiek inderdaad haaks op het gewenste resultaat wat men communiceert, zoals je laten testen. Ieder normaal mens blijft gewoon thuis als die zich niet lekker voelt en ziekt uit. Nu wordt het advies uitgebracht om naar de teststraat te gaan om in contact te komen met iemand die in dezelfde beschermingsmiddelen de hele dag in contact komt met besmette mensen, en dus daardoor een overdraag factor wordt in het geheel. Laat ik maar gewoon thuisblijven als ik ziek ben en wordt het ondraaglijk bel ik wel een arts, lijkt mij een gezondere aanpak. Maar goed, ik begrijp dat de ingekochte testen ook op moeten, maar wat het verder toevoegt ontgaat mij, zeker als je nadien krijgt te horen thuis uitzieken.
Lidwien vervolgde haar levensloopverhaal: “Zo ging ik werken voor uitzendbureau Randstad op het hoofdkantoor in Amsterdam, gehuisvest in een grote betonnen kolos, welk ik als erg lelijk ervoer. Tijdens mijn sollicitatieprocedure moest ik wachten in een wachtruimte en ik dacht, nee hier zou ik niet willen werken, maar toch ging ik het doen. De beweegreden was dat ik de communicatie van Randstad heel erg goed vond. Hun commercials zagen er altijd picobello uit en ik had er wel ontzag voor hoe ze dat deden. Na daar en tijd werkzaam geweest te zijn heb ik nog voor een paar grote bedrijven gewerkt en uiteindelijk ben ik voor mijzelf begonnen als freelancer.
Zo had ook een netwerkmarketing bedrijf opgebouwd. Je gaat op zoek naar wederverkopers en je krijgt er provisie over, waardoor je kapitaal groeit. Overigens ik heb dat niet voor Herbalife gedaan maar wel voor een ander bedrijf met soort gelijk concept. Dit deed ik samen met mijn man, drie jaar lang en we zaten inmiddels is het leiderschap van de organisatie.Zelf hadden we wel wat kritiek op de organisatie en we vroegen ons af hoe het kon dat het niet groeide. We werden benaderd door een ander bedrijf en we besloten weg te gaan. De organisatie vond dat niet zo goed idee waardoor het opgebouwde netwerk met verdienste werd geblokkeerd door het bedrijf en dus alle inzet voor niets was uiteindelijk. Dit maakte ons ontzettend boos en we dachten we gaan deze negatieve energie omzetten in iets positiefs.
Hieruit ontstond ons eigen bedrijf SMPL waarbij mijn man de oprichter is en ik medeoprichtster. We verkopen mineralen als voedingssupplement. Want onze voeding is allang niet meer wat het geweest is. We werken als een coöperatie, waarbij je aandelen kunt verwerven.Het is gebaseerd op sharefunding in tegen stelling tot crowdfunding waarbij je je geld meteen kwijt bent. Bij ons kun je meeprofiteren als we succes boeken.Inmiddels zijn we twee jaar verder en hebben een paar goed investeerders die ons helpen het bedrijf te laten groeien. Het organisatorisch gedeelte nam mijn man voornamelijk op zich. Nu gaan we ons richten op de consumentenmarkt, waar ik dan weer kan bijdrage in de communicatie en marketing.
Daarnaast begeleid ik ook ondernemers met het schrijven van hun boek of met hun communicatie van hun bedrijf, waarbij ik de landelijke media inschakel om bekendheid te geven aan hun boek, daar ik deze contacten wel heb.Vaak gaat de begeleiding via een online sessie.
Verder ben ik bezig met een online copywrite programma (SHAKER®) waarbij ik van mening ben dat het iets is wat je wel kunt leren, mits je het natuurlijk zou willen. Schrijven is hartstikke leuk maar ik zelf ben meer van de korte afstand sprint dan van de lange marathon als je een metafoor zou willen gebruiken. Door Corona realiseerde ik me dat ik steeds meer online zou moeten gaan doen. De meeste ondernemers hebben de knoppen van Social Media wel gevonden, maar als ik soms zie wat ze op hun pagina’s neerzetten dan denk ik “dat is niet handig”. Dus ook hierin begeleid ik ondernemers naar een betere communicatie. En mijn klanten zijn daar heel blij mee, hebben goede resultaten.
Zoals je ziet ik ben een actief iemand, die naast ZZP er ook nog moeder ben, een huishouden draaiende houd en nu mijn kinderen mag begeleiden met zijn onderwijs als gevolg van de maatregelen. We hebben nog samen gefilosofeerd over het leven met een glas wijn wat ik erg prettig heb ervaren. Het gevolg is dat we weer een vervolgafspraak hebben gemaakt om met elkaar in contact te blijven. Zo zie je maar hoe leuk het leven kan zijn.
Lidwien ik heb je mogen leren kennen als een strijdlustig persoon, waarvan ik de oorsprong zeker begrijp na ons gesprek en ik wel enige gelijkenis zie met hoe ik in het leven stond. Ik zie ook een vrouw die in staat is om tegenslagen om te buigen naar iets positiefs. Ga vooral door met je eigen weg te vinden binnen de mogelijkheden die wel nog te realiseren zijn en laat de wereld ‘doordraaien’. Mijn les was een ander kan ik niet veranderen, wel mijn eigen houding waardoor ik zelf wat prettiger door het leven ga en gun jou dat net zo!